Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Ang Diyos ay ang Panginoon ng Lahat ng Nilalang

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos  |  Ang Diyos ay ang Panginoon ng Lahat ng Nilalang

   Ang isang yugto sa gawain ng dalawang nakaraang kapanahunan ay naganap sa Israel; ang isa pa ay naganap sa Judea. Sa pangkalahatan, wala sa anumang yugto ng gawaing ito ang nilisan ang Israel; ang mga ito ay ang mga yugto ng gawain na natupad sa kalagitnaan ng mga paunang piniling tao. Kaya, sa paningin ng mga Israelita, ang Diyos na Jehovah ay Diyos lamang ng mga Israelita. Dahil sa gawain ni Jesus sa Judea, at dahil sa Kanyang pagkumpleto ng gawain ng pagpapako sa krus, mula sa pananaw ng mga Judio, si Jesus ay ang Manunubos ng mga Judio. Siya ay Hari lamang ng mga Judio, hindi ng anumang mga tao; hindi Siya ang Panginoon na tumubos sa mga Ingles, ni ang Panginoon na tumubos sa mga Amerikano, ngunit Siya ang Panginoon na tumubos sa mga Israelita, at sa Israel ang mga Judio ang Kanyang tinutubos. Sa totoo lang, ang Diyos ay ang Panginoon ng lahat ng mga bagay. Siya ang Diyos ng lahat ng nilalang. Hindi lamang Siya ang Diyos ng mga Israelita, at hindi lamang Siya ang Diyos ng mga Judio; Siya ang Diyos ng lahat ng nilalang. Ang nakaraang dalawang yugto ng Kanyang gawain ay naganap sa Israel, at sa ganitong paraan, ilang mga pagkaintindi ang nabuo sa mga tao. Iniisip ng mga tao na si Jehovah ay nasa paggawa sa Israel at si Jesus Sarili Niya ay tinupad ang Kanyang gawain sa Judea—bukod pa rito, ito ay sa pamamagitan ng pagkakatawang-tao na Siya ay nasa paggawa sa Judea-at anuman ang kalagayan, ang gawain na ito ay hindi na lumawak nang lampas sa Israel. Hindi Siya nasa paggawa sa mga taga Egipto; hindi Siya nasa paggawa sa mga Indiyano; nasa paggawa lamang Siya sa mga Israelita. Samakatuwid ang mga tao ay bumuo ng iba’t-ibang mga pagkaintindi; bukod pa rito, binuo nila ang plano ng gawain ng Diyos sa loob ng isang tiyak na saklaw. Sabi nila na kapag ang Diyos ay nasa paggawa, dapat itong matupad sa mga piniling tao at sa Israel; maliban sa mga Israelita, ang Diyos ay wala ng iba pang tagatanggap ng Kanyang gawain, at wala rin Siyang iba pang saklaw para sa Kanyang gawain; sila ay partikular na mahigpit sa “pagdidisiplina” ng Diyos na nagkatawang tao, hindi Siya pinapahintulutan na lumampas sa saklaw ng Israel. Hindi ba lahat ng ito ay mga pagkaintindi ng tao? Ginawa ng Diyos ang lahat ng kalangitan at lupa at lahat ng mga bagay, at ginawa lahat ng mga nilalang; paanong lilimitahan Niya ang Kanyang gawain na para lamang sa Israel? Kung magkagayon, ano ang silbi sa Kanya para gawin ang kabuuan ng Kanyang paglalang? Nilikha Niya ang buong sanlibutan; isinagawa Niya ang plano sa pamamahala ng anim-na libong-taon hindi lamang sa Israel kundi pati na rin sa bawat tao sa sansinukob. Hindi alintana kung sila ay nakatira sa Tsina, sa Estados Unidos, sa United Kingdom o Rusya, isang inapo ni Adan ang bawat tao; silang lahat ay ginawa ng Diyos. Walang kahit isang tao ang maaaring umaklas mula sa saklaw ng paglalang ng Diyos, at walang kahit isang tao ang maaaring makatakas sa tatak bilang “inapo ni Adan.” Nilalang silang lahat ng Diyos, at lahat sila ay inapo ni Adan; kaapu-apuhan rin sila ng ginawang tiwaling Adan at Eba. Hindi lamang ang mga Israelita ang nilalang ng Diyos, ngunit ang lahat ng mga tao; gayon pa man, sinumpa ang ilan sa mga nilikha, at pinagpala ang ilan. Maraming kanais-nais na mga bagay ang patungkol sa mga Israelita; ang Diyos sa simula ay nasa paggawa kasama nila dahil sila ang mga pinaka-di-tiwaling tao. Ang Tsino ay walang sinabi kung ihahambing sa kanila, at hindi maaaring umasa upang makapantay sila; kaya, ang Diyos ay unang gumawa sa gitna ng mga tao ng Israel, at ang pangalawang yugto ng Kanyang gawain ay natupad lamang sa Judea. Bilang resulta nito, bumuo ang mga tao ng mga maraming pagkaintindi at mga maraming patakaran. Sa totoo lang, kung kikilos Siya nang ayon sa mga pagkaintindi ng tao, ang Diyos ay magiging Diyos lamang ng mga Israelita; sa ganitong paraan hindi Niya makakayanang palawakin ang Kanyang gawain sa mga bansang Gentil, sapagkat Siya ay magiging Diyos lamang ng mga Israelita sa halip na Diyos ng lahat ng nilalang. Sinabi ng mga propesiya na magiging dakila sa mga bansang Gentil ang pangalan ni Jehovah at kakalat sa mga bansang Gentil ang pangalan ni Jehovah—bakit nila sasabihin ito? Kung ang Diyos ay Diyos lamang ng mga Israelita, sa gayon Siya ay nasa paggawa lamang sa Israel. Karagdagan pa, hindi Niya palalawakin ang gawaing ito, at hindi Niya gagawin ang propesiyang ito. Dahil ginawa Niya ang propesiyang ito, kailangan Niyang palawakin ang Kanyang gawain sa mga bansang Gentil at sa bawat bansa at lugar. Dahil sinabi Niya ito, gagawin Niya ito. Ito ang Kanyang plano, dahil Siya ay ang Panginoong lumalang ng kalangitan at lupa at lahat ng mga bagay, at ang Diyos ng lahat ng nilalang. Hindi alintana kung Siya ay nasa paggawa kasama ang mga Israelita o sa buong Judea, ang gawain Niya ay ang gawain ng buong sansinukob at ang gawain ng lahat ng sangkatauhan. Ang gawain na ginagawa Niya ngayon sa bansa ng malaking pulang dragon—sa isang bansang Gentil—ay ang gawain pa rin ng lahat ng sangkatauhan. Maaaring maging batayan ang Israel para sa Kanyang gawain sa lupa; gayon din naman, maaari ring ang Tsina ang maging batayan para sa Kanyang gawain sa gitna ng mga bansang Gentil. Hindi pa ba Niya natupad ngayon ang hula na “ang pangalan ni Jehovah ay magiging dakila sa mga bansang Gentil”? Ang unang hakbang ng Kanyang gawain sa mga bansang Gentil ay tumutukoy sa gawain na Kanyang ginagawa sa bansa ng malaking pulang dragon. Upang ang Diyos na nagkatawang-tao ay maging nasa paggawa sa lupaing ito at upang maging nasa paggawa sa mga sinumpang tao ay partikular na salungat sa mga pagkaintindi ng tao; ang mga taong ito ay ang pinakamababa at walang halaga. Ito ang lahat ng mga tao na unang inabandona ni Jehovah. Maaaring abandonahin ng mga tao ang ibang tao, ngunit kung sila ay inabandona ng Diyos, hindi magkakaroon ng katayuan ang mga taong ito, at sila ay magkakaroon ng pinakamababang halaga. Bilang isang bahagi ng paglalang, ang pagiging sakop ni Satanas o inabandona ng ibang tao ay parehong mga masasakit na bagay, ngunit kung ang isang bahagi ng paglalang ay inabandona ng Panginoon ng paglalang, nagpapahayag ito na ang kanyang katayuan ay nasa isang lubusang pagkababa. Isinumpa ang mga inapo ni Moab, at ipinanganak sila sa loob ng di-mauunlad na bansang ito; walang duda, ang mga inapo ni Moab ay ang mga taong may pinakamababang katayuan sa ilalim ng impluwensiya ng kadiliman. Dahil ang mga taong ito ay nagtataglay ng pinakamababang katayuan noong nakaraan, may kakayahang sumira ng mga pagkaintindi ng tao ang gawaing ginawa sa gitna nila, at ito rin ang gawaing pinaka-kapakipakinabang sa Kanyang buong anim-na-libong-taong plano sa pamamahala. Para sa Kanya ang gumawa sa gitna ng mga taong ito ay ang aksyon na tunay na may kakayahang magwasak ng pagkaintindi ng tao; dahil dito naglunsad Siya ng isang panahon; gamit ito winawasak Niya ang lahat ng pagkaintindi ng tao; sa ganito Niya tinatapos ang gawain ng buong Kapanahunan ng Biyaya. Isinagawa sa Judea ang Kanyang unang gawain, sa loob ng saklaw ng Israel; sa mga bansang Gentil wala Siyang ginawang kahit anupamang panahong naglulunsad ng gawain. Ang huling yugto ng Kanyang gawain ay hindi lamang natupad sa mga tao ng mga bansang Gentil; higit pa, isinagawa ito sa mga sinumpang taong iyon. Ang isang puntong ito ay ang katibayan na may pinaka-kakayahang magpahiya kay Satanas; kaya, ang Diyos “ay naging” ang Diyos ng lahat ng nilalang sa sansinukob at naging Panginoon ng lahat ng bagay, ang layon ng pagsamba para sa lahat ng bagay na may buhay.

    Mayroong ilang mga tao sa kasalukuyan ang hindi pa rin nakakaunawa kung anong uri ng bagong gawa ang inilunsad ng Diyos. Gumawa ang Diyos ng isang bagong pasimula sa mga bansang Gentil at nagsimula ng ibang panahon at naglunsad ng ibang gawain, at Siya ay nasa paggawa sa mga inapo ni Moab. Hindi ba ito ang Kanyang pinakabagong gawain? Walang ni isa sa buong mga kapanahunan ang nakaranas ng gawaing ito, o sinumang nakarinig nito, lalo na ang pahalagahan ito. Ang karunungan ng Diyos, kamanghaan ng Diyos, di-kaarukan ng Diyos, kadakilaan ng Diyos, kabanalan ng Diyos ay umaasa sa yugto ng gawaing ito sa huling mga araw, na lumitaw nang malinaw. Hindi ba itong bagong gawa na ito ang nagwawasak sa mga pagkaintindi ng tao? May yaong pa ring nag-iisip ayon sa sumusunod: “Simula ng sinumpa ng Diyos si Moab at nagsabi na aabandonahin Niya ang mga inapo ni Moab, paano Niya sila ililigtas ngayon?” Sila ang mga tao mula sa mga bansang Gentil na isinumpa at sapilitang pinalabas ng Israel; tinawag silang “mga Gentil na aso” ng mga Israelita. Sa paningin ng lahat, hindi lamang sila mga Gentil na aso, ngunit mas masahol pa, ang mga anak ng pagkalipol; sa ibang salita, hindi sila ang mga piniling tao ng Diyos. Kahit na orihinal sila na ipinanganak sa loob ng saklaw ng Israel, hindi sila bahagi ng mga anak ng Israel; pinatalsik rin sila sa mga bansang Gentil. Sila ay ang mga pinakamababang tao. Dahil nga sila ang pinakamababa sa lahat ng sangkatauhan kaya isinagawa ng Diyos ang Kanyang gawain ng paglulunsad ng isang panibagong panahon sa gitna nila. Dahil kinatawan sila ng tiwaling sangkatauhan at ang gawain ng Diyos ay hindi walang pagpili o layunin, ang gawain na Kanyang isinagawa sa gitna ng mga taong ito ngayon ay gayon din ang gawain na isinagawa sa gitna ng paglalang. Bahagi ng paglalang si Noe, gayundin ang kanyang mga inapo. Sinuman sa mundo na may laman at dugo ay bahagi ng paglalang. Ang gawain ng Diyos ay nakadirekta sa lahat ng paglikha; hindi ito natupad ayon sa kung ang isa ay sinumpa matapos siyang likhain. Iniukol ang Kanyang gawaing pamamahala sa lahat ng paglalang, hindi sa mga napiling tao na hindi isinumpa. Dahil nais ng Diyos na isakatuparan ang Kanyang gawain sa gitna ng Kanyang paglalang, tiyak na isasagawa Niya ito sa matagumpay na kaganapan; gagawa Siya kasama ang mga tao na kapaki-pakinabang sa Kanyang gawain. Samakatuwid, winawasak Niya lahat ng mga karaniwang gawi sa paggawa kasama ang mga tao; sa Kanya, ang mga salitang “sinumpa,” “kinastigo” at “pinagpala” ay walang kahulugan! Ang bayang Judio ay napakahusay, at ang piniling bayan ng Israel ay hindi rin naman masama; sila ay mga tao na may mabuting kakayahan at pagka-tao. Pasimulang inilunsad ni Jehovah ang Kanyang gawain sa gitna nila at tinupad ang Kanyang pasimulang gawain, ngunit wala itong kahulugan kung gagamitin Niya sila ngayon bilang mga taga-tanggap ng Kanyang gawaing panlulupig. Kahit bahagi rin sila ng paglalang at may maraming positibong aspeto, ang hakbang ng gawain na ito ay walang kahulugan kung isasagawa sa gitna nila. Hindi Niya magagawang lupigin ang sinuman, at hindi rin Niya magagawang kumbinsihin ang lahat ng nilalang. Ito ang kahalagahan ng paglilipat ng Kanyang gawain sa mga taong ito ng bansa ng malaking pulang dragon. Ang pinakamalalim na kahulugan dito ay nasa Kanyang paglulunsad ng isang panahon, nasa Kanyang pagwawasak ng lahat ng mga patakaran at lahat ng pagkaintindi ng tao at pati na rin sa Kanyang pagtatapos ng gawain ng buong Kapanahunan ng Biyaya. Kung natupad ang Kanyang kasalukuyang gawain sa gitna ng mga Israelita, sa oras na dumating na sa pagtatapos ang Kanyang anim-na- libong-taon na plano sa pamamahala, maniniwala ang lahat na ang Diyos ay ang Diyos lamang ng mga Israelita, na ang mga Israelita lamang ang piniling bayan ng Diyos, na ang mga Israelita lamang ang karapat-dapat magmana ng pagpapala at pangako ng Diyos. Sa panahon ng mga huling araw, nagkatawang-tao ang Diyos sa bansang Gentil ng malaking pulang dragon; natapos Niya ang gawain ng Diyos bilang ang Diyos ng lahat ng nilalang; nakumpleto Niya ang Kanyang buong gawaing pamamahala, at tatapusin Niya ang pinakamahalagang bahagi ng Kanyang gawain sa bansa ng malaking pulang dragon. Ang kaligtasan ng tao ang pangunahin sa tatlong yugto ng gawaing ito—samakatuwid, gagawin ang lahat ng nilalang na sambahin ang Panginoon ng paglalang. Samakatuwid, talagang makahulugan ang bawat yugto ng gawaing ito; siguradong hindi gagawa ang Diyos ng isang bagay na walang kahulugan o halaga. Sa isang banda, binubuo ng paglulunsad ng isang panahon ang yugto ng gawaing ito at pagtatapos ng nakalipas na dalawang panahon; sa kabilang banda binubuo ito ng pagwawasak ng lahat ng pagkaintindi ng tao at lahat ng mga lumang paraan ng paniniwala ng tao at kaalaman. Natupad ang gawain ng nakaraang dalawang kapanahunan ayon sa iba’t ibang pagkaintindi ng tao; ang yugtong ito, gayunpaman, ay ganap na inaalis ang pagkaintindi ng tao, at dahil doon lubos na nilulupig ang sangkatauhan. Sa pamamagitan ng paglupig ng mga inapo ni Moab at sa pamamagitan ng gawaing natupad sa gitna ng mga inapo ni Moab, lulupigin ng Diyos ang lahat ng sangkatauhan sa buong sansinukob. Ito ang pinakamalalim na kahulugan ng yugto ng Kanyang gawaing ito, at ito ang pinakamahalagang aspeto ng bahaging ito ng Kanyang gawain. Kahit na alam mo na ngayon ang iyong sariling katayuan ay mababa at ikaw ay may mababang halaga, mararamdam mo pa rin na nakita mo na ang bagay na labis na kalugod-lugod: Nagmana ka ng isang malaking pagpapala, nagtamo ng isang dakilang pangako, at maaari mong gawing ganap ang dakilang gawaing ito ng Diyos, at maaari mong makita ang tunay na mukha ng Diyos, malaman ang likas na disposisyon ng Diyos, at gawin ang kalooban ng Diyos. Natupad sa Israel ang nakaraang dalawang yugto ng gawain ng Diyos. Kung natupad pa rin sa gitna ng mga Israelita ang yugtong ito ng Kanyang gawain sa mga huling araw, hindi lamang maniniwala ang lahat ng nilalang na ang mga Israelita lamang ang piniling bayan ng Diyos, ngunit hindi rin matatamo ng buong plano sa pamamahala ng Diyos ang nais nitong epekto. Sa panahon kung saan ang dalawang yugto ng Kanyang gawain ay natupad sa Israel, walang bagong gawain ang kailanma’y natupad at wala kailanmang panahong-paglulunsad ng gawain ng Diyos ang isinagawa sa mga bansang Gentil. Unang isinagawa sa mga bansang Gentil ang yugto ng panahong-paglulunsad na gawain, at bukod pa rito, una itong natupad sa mga inapo ni Moab; inilunsad nito ang buong panahon. Winasak ng Diyos ang anumang kaalamang nakapaloob sa mga pagkaintindi ng tao at hindi pinahintulutan ang anuman sa mga ito na patuloy na umiral. Winasak Niya ang mga pagkaintindi ng tao sa Kanyang gawaing panlulupig, yaong luma, mga sinaunang paraan ng kaalaman ng tao. Hinahayaan Niya ang mga tao na makita na walang mga patakaran sa Diyos, na walang anuman ang luma tungkol sa Diyos, na ganap na napalaya ang gawain na ginagawa Niya, ganap na malaya, na tama Siya sa anumang bagay na ginagawa Niya. Dapat ganap mong ipasakop ang iyong sarili sa anumang gawain na ginagawa Niya sa paglalang. Anumang gawain na ginagawa Niya ay makabuluhan at natatapos nang ayon sa Kanyang sariling kagustuhan at karunungan at hindi ayon sa mga pagpipili at pagkaintindi ng tao. Ginagawa Niya ang mga bagay na kapakipakinabang sa Kanyang gawain; kung hindi kapakipakinabang ang isang bagay sa Kanyang gawain hindi Niya ito gagawin, kahit gaano man ito kabuti! Gumagawa Siya at pinipili ang taga-tanggap at lugar ng Kanyang gawain nang ayon sa kahulugan at layunin ng Kanyang gawain. Hindi siya sumusunod sa mga nakaraang patakaran, ni hindi Niya sinusunod ang mga lumang pamamaraan; sa halip, pinaplano Niya ang Kanyang gawain nang ayon sa kabuluhan ng gawain; sa katapusan gusto Niyang maabot ang tunay na epekto nito at ang inaasahang layunin nito. Kung hindi mo nauunawan ang mga bagay na ito ngayon, walang makakamit na anumang epekto ang gawaing ito sa iyo.

Mula sa Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)

Ang pinagmulan：Ang Diyos ay ang Panginoon ng Lahat ng Nilalang

Rekomendasyon：

Makapangyarihang Diyos

Kidlat ng Silanganan