Pagpapahayag ng Makapangyarihang Diyos | Isang Seleksyon Mula sa Apat na Sipi ng Salita ng Diyos “Tungkol sa Biblia”

Pagpapahayag ng Makapangyarihang Diyos | Isang Seleksyon Mula sa Apat na Sipi ng Salita ng Diyos "Tungkol sa Biblia"

　　1. Sa maraming taon, ang mga kinaugalian na paraan ng paniniwala ng mga tao (ng Kristiyanidad, ang isa sa tatlong pangunahing relihiyon ng mundo) ay ang basahin ang Biblia; ang paglihis mula sa Biblia ay hindi paniniwala sa Panginoon, ang paglihis mula sa Biblia ay isang masamang uri ng kulto, at maling hidwang paniniwala, at kahit na basahin pa ng mga tao ang ibang mga libro, ang pundasyon ng mga librong ito ay dapat ang pagpapaliwanag sa Bibilia. Na ang ibig sabihin, kung sasabihin mo na naniniwala kasa Diyos, dapat mong basahin ang Biblia, dapat mong kainin at inumin ang Biblia, at sa labas ng Biblia hindi ka dapat sumamba ng ibang libro na hindi kasangkotang Biblia.

　　Kung gagawain mo iyon, samakatwid pinagtataksilan mo ang Diyos. Mula ng panahon nang mayroong Biblia, ang paniniwala ng mga tao sa Panginoon ay ang paniniwala sa Biblia. Sa halip na sabihing ang mga tao ay naniniwala sa Panginoon, mas mabuti na sabihing sila ay naniniwala sa Biblia; sa halip na sabihin nila na sinimulan na nila ang pagbabasa ng Biblia, mas mabuti na sabihin na sinimulan na nila ang paniniwala sa Biblia; at sa halip na sabihin nilang nanumbalik sila sa Panginoon, mas mabuting sabihin na sila’y nanumbalik sa Biblia. Sa ganitong paraan, sinasamba ng mga tao ang Biblia na parang ito ay Diyos, na parang ito ay kanilang dugong-buhay at ang kawalannito’y tulad ng kawalan ng kanilang mga buhay. Tinitingnan ng mga tao ang Biblia bilang kasingtaas gaya ng Diyos, at may mga tao na nakikita ito na mas mataas pa kaysa sa Diyos. Kung ang mga tao ay hindi taglay ang gawa ng Banal na Espiritu, kung hindi nila nadarama ang Diyos, maaari silang magpatuloy mamuhay—ngunit sa oras na mawala sa kanila ang Biblia, o mawala ang mga bantog na kabanata at kasabihan mula sa Biblia, sa gayon parang nawala na ang kanilang buhay. At kaya, sa oras na naniwala ang tao sa Panginoon nag-uumpisa na nilang basahin ang Biblia, at kabisahin ang Biblia, at mas marami sa Biblia na kanilang makakabisa, mas napapatunayan nila ang kanilang pagmamahal sa Panginoon at ang kanilang pananampalataya. Ang mga taong nakapagbasa ng Biblia at naibibigkas ito sa iba ay mabuting mga kapatid na lalaki at babae. Sa lahat ng mga taong nakalipas, ang pananampalataya ng mga tao at katapatan sa Panginoon ay sinusukat ayon sa lawak ng kanilang pag-unawa sa Biblia. Payak na hindi nauunawaan ng karamihan ng mga tao kung bakit sila kailangang maniwala sa Diyos, o kung paano maniwala sa Diyos, at walang ibang gagawin kundi bulag na humanap ng palatandaan upang maunawaan ang mga kabanata sa Biblia. Hindi nila kailanman hinanap ang landas ng gawa ng Banal na Espiritu; sa hinabahaba, wala silang ibang ginawa kundi desperadong mag-aral at mag-imbestiga ng Biblia, at walang sinumang humanap ng bagong gawa ng Banal na Espiritu sa labas ng Biblia, walang ibang lumihis mula sa Biblia, o nagtangkang umalis mula sa Biblia. Sa lahat ng mga nakaraang taon pinag-aralan ng mga tao ang Biblia, nakahanap sila ng mga paliwanaga at nagsikap na maglaan ng gayong daming trabaho; marami rin silang pagkakaibang opinyon tungkol sa Biblia, na kung saan walang katapusan nilang pinagtatalunan, gaya ng halos dalawang libong magkakaibang denominasyon na nabuo ngayon. Silang lahat ay nagnanais makahanap ng ilang tanging mga paliwanag, o mas malalim na mga misteryo sa Biblia, nais nilang galugarin ito, at makita ito sa likuran ng gawain ni Jehovah sa Israel, o likuran ng gawain ni Jesus sa Judea, o karagdagang mga misteryo na walang sinumang nakakaalam. Ang paglapit ng mga tao sa Biblia ay isang pagkahumaling at pananampalataya, at walang sinuman ang ganap na klaro sa loob ng istorya at sustansya ng Biblia. Kaya, ang resulta sa ngayon ay, ang mga tao ay mayroon pa ring di-maisalarawang pakiramdam ng kahiwagaan pagdating sa Biblia; higit pa doon, sila’y nahuhumaling dito, at may pananampalataya rito. Ngayon, lahat ay nagnanais na mahanap ang mga propesiya ng mga gawa sa huling mga araw sa Biblia, nais nilang matuklasan kung anong trabaho ang ginagawa ng Diyos sa huling mga araw, at kung anong mga pangitain ang naroon sa huling mga araw. Sa paraang ito, ang kanilang pagsamba sa Biblia ay nagiging mas taimtim, at habang mas papalapit sa huling mga araw, mas higit na tiwala ang inilalaan nila sa mga propesiya ng Biblia, partikular sa tungkol doon sa mga huling araw. Sa ganoong bulag na paniniwala sa Biblia, na may tulad na pagtitiwala sa Biblia, wala silang pagnanais na hanapin ang gawain ng Banal na Espiritu. Sa mga pagkakaintindi ng mga tao, sa isip nila ang Biblia lamang ang magdadala ng gawa ng Banal na Espiritu; sa Biblia lamang nila makikita ang mga yapak ng Diyos; sa Biblia lamang nakatago ang mga misteryo ng mga gawain ng Diyos; sa Biblia lamang—wala sa ibang libro o mga tao—ang makakapaglinaw ng lahat tungkol sa Diyos at ang kabuuan ng Kanyang gawain; ang Biblia ang maaaring maghatid ng gawa ng langit sa lupa; at parehong ang Biblia ang maaaring magsimula at magwakas ng mga kapanahunan. Sa mga pagkakakaintinding ito, walang inklinasyon ang mga tao na hanapin ang gawa ng Banal na Espiritu. Kaya, gaano man kalaki ang tulong na nagawa ng Biblia sa tao noong nakalipas, ito’y naging isang balakid sa pinakabagong gawa ng Diyos. Kung wala ang Biblia, maaaring hanapin ng mga tao ang mga yapak ng Diyos sa ibang dako, ngunit ngayon, ang Kanyang mga yapak ay “nakapaloob” sa Biblia, at ang pagpapalawak ng Kanyang pinakabagong gawa ay naging mas mahirap, at isang pataas na pakikipaglaban. Ito lahat ay dahil sa kilalang mga kabanata at mga kasabihan mula sa Biblia, pati iba’t ibang mga propesiya ng Biblia. Ang Biblia ay naging isang idolo sa isip ng mga tao, ito ay naging isang malaking palaisipan sa kanilang mga utak, at simpleng hindi na nila kayang maniwala na maaaring eksklusibong makakagawa ang Diyos sa Biblia, hindi nila kayang maniwala na ang mga tao ay maaaring makita ang Diyos sa labas ng Biblia, mas lalong hindi nila kayang maniwala na ang Diyos ay maaaring lumisan sa Biblia sa panahon ng huling gawa at magsimula ng panibago. Ito ay hindi maarok ng mga tao; sila ay hindi dito makapaniwala, at hindi rin nila maisip ito. Ang Biblia ay naging isang malaking balakid sa pagtanggap ng mga tao sa bagong gawain ng Diyos, at pinahirap nito na palawakin ang bagong gawa.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　2. Noong unang panahon, bago pa sa Kapanahunan ng Biyaya nagbabasa ang mga tao ng Biblia, ngunit sa panahong iyon mayroon lamang Lumang Tipan; walang Bagong Tipan. Mula nang magkaroon ng Lumang Tipan ng Biblia, sinimulan ng tao ang pagbabasa ng banal na kasulatan. Matapos na ang paggabay ni Jehova sa kanya ay nagwakas, isinulat ni Moises ang Genesis, Exodo, at Deuteronomio.... Inalala niya ang gawain ni Jehova sa oras na iyon, at isinulat ito. Ang Biblia ay isang aklat ng kasaysayan. Siyempre, ito rin ay naglalaman ng ilan sa mga hula ng mga propeta, at siyempre, ang mga hulang ito ay hindi nangangahulugan na kasaysayan. Napapaloob sa Biblia ang ilang bahagi—hindi lamang panghuhula, o gawa ni Jehova, o mayroon lamang sulatin ni Pablo. Kailangan ninyong malaman kung gaano karaming mga bahagi ang napapaloob sa Biblia; ang Lumang Tipan ay naglalaman ng Genesis, Exodo..., at mayroon ding mga aklat ng hula na kanilang isinulat. Sa katapusan, ang Lumang Tipan ay nagtatapos sa Aklat ni Malakias. Itinatala nito ang gawa saKapanahunan ng Kautusan, na siyang pinamunuan ni Jehova; mula sa Genesis hanggang Libro ng Malakias, ito ay komprehensibong tala ng lahat ng gawa ng Kapanahunan ng Kautusan. Sa madaling salita, ang Lumang Tipan ay tala ng lahat ng karanasng ng tao na ginabayan ni Jehova sa Kapanahunan ng Kautusan. Noong Kapanahunan ng Kautusan sa Lumang Tipan, ang karamihan ng mga propeta na inalagaan ni Jehova aynagbanggit ng hula para sa Kanya, nagbigay sila ng mga panuto sa iba’t ibang mga tribo at bansa, at hinulaan ang gawa na gagawin ni Jehova. Ang mga inalagaang tao na ito ay nabigyan ng Espiritu ng propesiya ni Jehova: Kanilang nakita ang mga pangitain mula kay Jehova, at narinig ang Kanyang boses, at kaya sila’y nabigyan-inspirasyon Niya at nagsulat ng propesiya. Ang gawa na kanilang ginawa ay pahayag ng tinig ni Jehova, gawa ito ng propesiya na kanilang ginawa sa ngalan ni Jehova, at ang gawa ni Jehova noong panahong iyon ay simpleng gabayan ang mga tao sa paggamit sa Espiritu; hindi Siya nagkatawang-tao, at hindi nakita ng mga tao ang Kanyang mukha. Kaya, pinapag-iral Niya ang maraming propeta upang magawa ang Kanyang trabaho, at binigyan sila ng mga orakulo na kanilang ipinamana sa bawat tribo at lahi ng Israel. Ang kanilang mga gawa ay bigkasin ang propesiya, at ang ilan sa kanila’y sinulat ang mga tagubilin ni Jehova sa kanila upang maipakita sa iba. Inalagaan ni Jehova ang mga taong ito upang salitain ang propesiya, upang hulaan ang gawa ng hinaharap o ang gawa na dapat pang matapos sa oras na iyon, upang makita ng mga tao ang nakakamangha at karunungan ni Jehova. Ang mga aklat na ito ng propesiya ay sadyang naiiba sa ibang mga aklat ng Biblia; sila ay mga salita na binigkas o sinulat ng mga binigyan ng Espiritu ng propesiya—ng mga nagkamit ng mga pangitan o boses mula kay Jehova. Bukod sa mga aklat ng propesiya, ang lahat ng iba sa Lumang Tipan ay mga talaan na gawa ng mga tao matapos magawa ni Jehova ang Kanyang gawain. Ang mga librong ito ay hindi makakapalit sa mga hulang sinabi ng mga propeta na pinapag-iral ni Jehova, katulad ng Genesis at Exodo na hindi maikukumpara sa Libro ni Isaias at sa Libro ni Daniel. Ang mga propesiya ay winikabago ipinatupad ang gawa; ang ibang libro, sa mga oras na ito, ay isinulat bago pa ito natapos, na siya namang kakayanan ang mga tao. ... Sa paraang ito, kung ano ang nakasulat sa Biblia ay pulos gawa sa Israel nang oras na iyon. Ang mga salitang winika ng mga propeta, ni Isaias, Daniel, Jeremias, at Ezekiel ... ang kanilang mga salita ay hula ng Kanyang ibang gawa sa mundo, hinuhulaan nila ang gawa ng Mismong Diyos na si Jehova. Ang lahat ng ito ay mula sa Diyos, ito ay ang gawa ng Banal na Espiritu, at bukod sa mga aklat na ito ng mga propeta, lahat ng iba ay tala ng mga taong nakaranas ng mga gawain ni Jehova nang panahong iyon.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　3. Ang gawain ng paglikha ay nangyari bago ang sangkatauhan, ngunit dumating lamang ang Aklat ng Genesis matapos magkaroon ng sangkatauhan; ito ay isang aklat na isinulat ni Moises noong Kapanahunan ng Kautusan. Ito ay tulad ng mga bagay na nangyayari sa inyo sa araw na ito: Pagkatapos nilang mangyari, sinusulat ninyo ang mga ito para ipakita sa mga tao sa hinaharap, at para sa mga tao sa hinaharap, ang inyong mga naitala ay bagay na nangyari noong nakalipas na panahon—ito’y wala nang iba kundi isang kasaysayan. Ang mga bagay na naitala sa Lumang Tipan ay gawain ni Jehova sa Israel, at kung saan ang nakatala sa Bagong Tipan ay gawain ni Jesus noong Kapanahunan ng Biyaya; itinala nila ang gawa na tinapos ng Diyos sa dalawang magkaibang kapanahunan. Ang Lumang Tipan ay nagtatala ng gawain ng Diyos noong Kapanahunan ng Kautusan, at kaya ang Lumang Tipan ay makasaysayang libro, habang ang Bagong Tipan ay bunga ng gawain sa Kapanahunan ng Biyaya. Nang simulan ang bagong gawa, ang mga librong ito ay naluma—at kaya, ang Bagong Tipan ay isa ring pangkasaysayang libro. Siyempre, ang Bagong Tipan ay hindi kasing-sistematiko tulad ng Lumang Tipan, o nagtatala ng kasing-daming mga bagay.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　4. Anong uri ng libro ang Biblia? Ang lumang tipan ay ang gawain ng Diyos sa Kapanahunan ng Kautusan. Ang Lumang Tipan ng Biblia ay nagtatala ng lahat ng gawain ni Jehova noong Kapanahunan ng Kautusan at ang Kanyang gawain ng paglikha. Ang lahat ng ito ay nagtatala ng gawana tinapos ni Jehova, at ito ay wakasang tumatapos sa mga salaysay ng gawain ni Jehova sa Libro ng Malakias. Ang Lumang Tipan ay nagtatala ng dalawang pirasong gawa na tinapos ng Diyos: Ang isa ay ang gawain ng paglikha, at ang isa ay pag-aatas ng mga kautusan. Ito ay parehong gawain na ginawa ni Jehova. Ang Kapanahunan ng Kautusan ay kumakatawan sa gawain ng Diyos sa ilalim ng pangalan ni Jehova; ito ay kabuuan ng mga gawa na pangunahing ipinatupad sa ilalim ng pangalan ni Jehova. Kaya, ang Lumang Tipan ay nagtatala ng gawain ni Jehova, at ang Bagong Tipan ay nagtatala ng gawain ni Jesus, gawa na siyang pangunahing ipinatupad sa ilalim ng pangalan ni Jesus. Karamihan sa kahalagahan ng pangalan ni Jesus at gawain na Kanyang ginawaay nakatala sa Bagong Tipan.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　5. Kung nais mong makita ang gawa ng Kapanahunan ng Kautusan, at makita kung paano ang mga Israelita sumunod sa landas ni Jehova, sa gayon dapat mong basahin ang Lumang Tipan; kung nais mong maunawaan ang gawa ng Kapanahunan ng Biyaya, sa gayon dapat mong basahin ang Bagong Tipan. Ngunit paano mo makikita ang mga gawain sa huling mga araw? Kailangan ninyong tanggapin ang pamumuno ng Diyos ng ngayon, at magsimulang gumawa ng trabaho sa araw na ito, dahil ito’y bagong gawa, at wala pang nakapagtatala nito sa Biblia. Ngayon, ang Diyos ay nagkatawang-tao at pumili ng iba sa Tsina. Ang Diyos ay gumagawa sa mga taong ito, nagpapatuloy Siyang gumawa ng Kanyang gawain sa mundo, nagpapatuloy mula sa gawa sa Kapanahunan ng Biyaya. Ang gawain ng araw na ito ay isang landas na hindi pa kailanman nalakaran ng tao, at landas na walang sinuman ang nakakita. Ito ay gawa na hindi kailan pa man nagawa—ito ay pinakabagong gawa ng Diyos sa mundo. Kaya, ang gawa na hindi pa nagawa noon ay hindi kasaysayan, dahil ang ngayon ay ngayon, at hindi pa nagiging nakaraan. Hindi alam ng mga tao na ang Diyos ay ay nakagawa nang mas higit, mas bagong gawain sa mundo, at sa labas ng Israel, na ito’y nawala na sa saklaw ng Israel, at lampas sa panghuhula ng mga propeta, na ito’y bago at kahanga-hangang gawa na wala sa mga propesiya, at mga bagong gawa na lampas sa Israel, at gawa na hindi maaaring maramdaman o akalain ng mga tao. Paanong ang Biblia ay naglalaman ng malinaw na mga talaan ng nasabing gawa? Sino ang maaaring magtala ng bawat piraso ng gawa ngayon, nang walang makakaligtaan, na mauuna muna? Sino ang maaaring magtala nitong mas makapangyarihan, mas matalinong gawa na sumasalungat sa kinaugalian na nasa lumang inaamag na libro? Ang gawa ng araw na ito ay hindi kasaysayan, at dahil dito, kung nais ming lumakad sa bagong landas ngayon, sa gayon kailangan mong lisanin ang Biblia, dapat kanghumayo lampas sa mga libro ng propesiya o kasaysayan na nasa Biblia. Matapos lamang ng iyon maaari kang makalakad sa bagong landas nang maayos, at sa gayon lamang kayo makakapasok sa bagong kaharian at sa bagong gawain. Dapat mong maunawaan kung bakit, ngayon, hinihiling sa iyo na huwag basahin ang Biblia, kung bakit mayroong ibang gawa na hiwalay sa Biblia, kung bakit ang Diyos ay hindi na naghanap nang mas bago, mas detalyadong kasanayan sa Biblia, kung bakit sa halip ay mayroong mas makapangyarihang gawa sa labas ng Biblia. Ito ang lahat ng dapat ninyong maunawaan. Kailangan mong malaman ang pagkakaiba sa pagitan ng luma at bagong gawa, at kahit na hindi mo binabasa ang Biblia, dapat kaya mo itong mapag-aralan; kung hindi, sasambahin mo pa rin ang Biblia, at magiging mahirap ito para sa iyo na makapasok sa bagong gawa at sumailalim sa mga bagong pagbabago.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　6. Yamang mayroong mas mataas na paraan, bakit mag-aaral nang mas mababa, wala-na-sa-panahong paraan? Yamang may bagong mga pagbigkas, at mas bagong gawa, bakit mamumuhay sa gitna ng lumang makasaysayang mga talaan? Ang mga bagong pagbigkas na maaaring makapaglaan sa inyo, na nagpapatunay na ito ay bagong gawa; ang mga lumang talaan ay hindi ka papagsawain, o tutugon sa iyong kasalukuyang pangangailangan, na nagpapatunay na sila’y kasaysayan, at hindi gawa ng dito at ngayon. Ang pinakamataas na paraan ay ang pinakabagong gawa, at sa bagong gawa, kahit gaano pa kataas ang daan ng nakaraan, ito pa rin ay kasaysayan ng mga pagninilay ng mga tao, at kahit gaano pa ang halaga nito bilang sanggunian, ito pa rin ay lumang landas. Kahit na ito ay naitala sa “banal na aklat,” ang lumang landas ay kasaysayan; kahit na walang nakatala nito sa “banal na aklat,” ang bagong landas ay ang dito at ngayon. Ang ganitong paraan maaari kang iligtas, at maaari kang magbago sa ganitong paraan, dahil ito ay gawa ng Banal na Espiritu.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　7. Ang Biblia ay isang makasaysayang aklat, at kung iyong kinain at inimon ang Lumang Tipan sa Kapanahunan ng Biyaya—kung iyong ipinatupad kung ano ang kinailangan sa oras ng Lumang Tipan noong Kapanahunan ng Biyaya—maaaring tanggihan ka ni Jesus, at kondenahin ka; kung ipinatupad mo ang Lumang Tipan sa gawa ni Jesus, ikaw sana’y naging isang Pariseo. Kung, ngayon, ipinag-isa ninyo ang Luma at Bagong Tipan upang kainin at inumin, at ipatupad, kung gayon kokondenahin ka ng Diyos ng ngayon; kayoay maiiwan sa gawa ng Banal na Espiritu ngayon! Kung kumain kayo ng Lumang Tipan, at kumain ng Bagong Tipan, sa gayon kayo ay nasa labas ng daloy ng Banal na Espiritu! Sa panahon ni Jesus, pinamunuan ni Jesus ang mga Hudyo at ang lahat ng sumunod sa Kanya ayon sa gawa ng Banal na Espiritu sa Kanya noong oras na iyon. Hindi Niya ginamit ang Biblia bilang basehan ng Kanyang ginawa, kundi nagsalita ayon sa Kanyang gawain; hindi Niya pinakinggan kung ano ang sinabi ng Biblia, o naghanap Siya sa Biblia ng landas upang pamunuan ang Kanyang mga tagasunod. Mula sa kung saan Siya nagsimula ng gawa, ipinalaganap Niya ang daan ng pagsisisi—isang salita kung saan walang pagbanggit sa mga propesiya sa Lumang Tipan. Hindi lamang Siya kumilos ayon sa Biblia, kundi Siya ay namuno rin sa bagong daan, at gumawa ng bagong gawain. Kahit kailan hindi Siya sumangguni sa Biblia kapag Siya ay nangangaral. Sa Kapanahunan ng Kautusan, walang sinuman ang nakagawa ng Kanyang mga milagro ng pagpapagaling sa may sakit at pagpapalayas ng mga demonyo. Ang Kanyang gawa, Kanyang mga tinuro, Kanyang awtoridad—walang gumawa nito noong Kapanahunan ng Kautusan. Simple lang na ginawa ni Jesus ang Kanyang mas bagong gawain, at kahit na maraming tao ang kumondena sa Kanya gamit ang Biblia—at gumamit pa ng Lumang Tipan para ipako Siya—ang Kanyang gawain ay nalagpasan ang Lumang Tipan; kung ito man ay hindi, bakit ipinako Siya ng mga tao sa krus? Hindi ba dahil ito ay walang binanggit sa Lumang Tipan sa Kanyang pagtuturo, at ang Kanyang kakayahan na magpagaling ng may sakit at magpalayas ng mga demonyo? Ang Kanyang gawain ay para maghatid ng bagong daan, hindi ito para kusang “maghanap ng away” laban sa Biblia, o para kusang tapusin ang Lumang Tipan. Siya ay simpleng dumating upang isagawa ang Kanyang ministeryo, upang dalhin ang mga bagong gawa sa mga naghahangad at naghahanap sa Kanya. Hindi Siya dumating upang ipaliwanag ang Lumang Tipan o ayunan ang gawa nito. Ang Kanyang gawa ay hindi para pahintulutan ang Kapanahunan ng Kautusan na magpatuloy sa pagyabong, dahil ang Kanyang gawa ay walang konsiderasyon sa kung ang Biblia ba ay batayan nito; simpleng dumating si Jesus upang gawin ang gawa na dapat Niyang gawin. Kaya, hindi Niya ipinaliwanag ang mga propesiya ng Lumang Tipan, o gumawa Siya ng ayon sa mga salita ng Kapanahunan ng Kautusan ng Lumang Tipan. Hindi Niya pinansin ang sinabi ng Lumang Tipan, wala Siyang pakialamkung ang Kanyang gawa ay sinang-ayunan o hindi, at walang pakialam kung ano ang alam ng iba sa Kanyang gawain, o kung paano nila kinondena ito. Simple Niyang ipinagpatuloy ang gawa na dapat Niyang gawin, kahit na maraming tao ang gumamit ng mga hula ng mga propeta ng Lumang Tipan upang kondenahin Siya. Sa mga tao, lumitaw ito na parang ang Kanyang gawain ay walang batayan, at mayroong higit pa dito na siyang kabalintunaan ng mga talaansa Lumang Tipan. Hindi ba ito kahangalan? Ang doktrina ba ay kailangang ilapat sa gawa ng Diyos? At ito ba ay dapat ayon sa mga hula ng mga propeta? Matapos ang lahat, alin ang mas dakila: Ang Diyos o ang Biblia? Bakit kailangan ang gawain ng Diyos ay kaayon sa Biblia? Maaari kayana ang Diyos ay walang karapatan na higitan ang Biblia? Hindi ba maaaaringlisanin ng Diyos ang Biblia at gumawa ng iba pang gawain? Bakit si Jesus at ang Kanyang mga alagad ay hindi sumusunod sa Araw ng Pamamahinga? Kung pananatilihin Niya ang Araw ng Pamamahinga at mangangaral ayon sa mga utos ng Lumang Tipan, bakit hindi tumutupad si Jesus sa Araw ng Pamamahinga matapos Niya dumating, ngunit sa halip naghugas ng mga paa, nagtaklob ng ulo, hinati-hati ang tinapay, at uminom ng alak? Hindi ba itong lahat ay wala sa mga utos ng Lumang Tipan? Kung pinarangalan ni Jesus ang Lumang Tipan, bakit Niya hinamon ang mga doktrinang ito? Dapat mong malaman kung alin ang nauna, ang Diyos o ang Biblia! Dahil Panginoong ng Araw ng Pamamahinga, Siya ba’y maaaring ding maging Diyos ng Biblia?

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　8. Ang Biblia ay tinatawag din na Luma at Bagong Tipan. Alam ninyo ba kung ano ang tinutukoy ng “tipan”? Ang “tipan” sa “Lumang Tipan” ay mula sa kasunduan ni Jehova sa mga tao ng Israel nang patayin Niya ang mga taga-Ehipto at iniligtas ang mga Israelita mula sa Paraon. Siyempre pa, ang patunay ng kasunduang ito ay ang dugo ng tupa na ipinahid sa mga piraso ng kahoy, kung saan nagtatag ang Diyos ng kasunduan sa tao, isa na kung saan ito ay sinabi na ang lahat nang may dugo ng tupa sa itaas at gilid ng katawan ng pintuan ay mga Israelita, sila ang mga piniling tao ng Diyos, at silang lahat ay ililigtas ni Jehova (sapagkat noon ay papatayin ni Jehova ang lahat ng mga panganay na lalaki ng Ehipto at panganay na mga tupa at baka). Ang kasunduang ito ay may dalawang antas ng kahulugan. Wala sa mga tao o mga alagang hayop ng Ehipto ang maihahatid ni Jehovah; papatayin Niya ang lahat ng kanilang panganay na lalaki at panganay na mga tupa at baka. Kaya, sa maraming mga libro ng propesiya hinulaan na ang mga taga-Egipto ay lubhang mapaparusahan bilang resulta ng kasunduan ni Jehova. Ito ang unang antas ng kahulugan. Pinatay ni Jehova ang mga panganay na lalaki ng Ehipto at ang lahat ng mga panganay na hayop sa sakahan, at iniligtas Niya ang lahat ng mga Israelita, na ibigsabihin na ang lahat ng mga tao sa lupain ng Israel ay itinangi ni Jehova, at ang lahat ay maililigtas; ninanais Niyang magsagawa ng pang-matagalang gawain sa kanila, at itinatag ang kasunduan sa kanila gamit ang dugo ng tupa. Patuloy mula noon, hindi papatayin ni Jehova ang mga Israelita, at sinabi na sila ang Kanyang magpakainlanmang mga pinili. Kabilang sa labing-dalawang angkan ng Israel, sisimulan Niya ang Kanyang gawain sa buong Kapanahunan ng Kautusan, bubuksan Niya ang lahat ng Kanyang mga batas sa mga Israelita, at pipili sa kanila ng mga propeta at mga hukom, at sila ang magiging sentro ng Kanyang gawain. Gumawa Siya ng isang kasunduan sa kanila: Maliban kung ang kapanahunan ay magbago, Siya ay magtatrabaho lamang kasama ng mga pinili. Ang kasunduan ni Jehova ay hindi nababago, dahil ito ay nakasulat sa dugo, at itinatag sa pamamagitan ng Kanyang piniling mga tao. Higit na mahalaga, Siya ay pumili nang naaangkop na saklaw at tudlaan kung saan magsisimula ang Kanyang gawain para sa buong kapanahunan, at sa gayon nakita ng mga tao ang kasunduan na lalong mahalaga. Ito ang ikalawang antas ng kahulugan ng kasunduan. Sa pagbubukod ng Genesis, na kung saan bago pa ang pagtatatag ng kasunduan, ang lahat ng iba pang mga libro sa Lumang Tipan ay nagtatala ng gawa ng mga Israelita pagkatapos ng pagtatatag ng kasunduan. Syempre pa, may mga paminsan-minsang mga salaysay ang mga Hentil, ngunit sa pangkalahatan, ang Lumang Tipan ay nagdo-dokumento ng gawain ng Diyos sa Israel. Dahil sa kasunduan ni Jehova sa mga Israelita, ang mga aklat na isinulat sa Kapanahunan ng Kautusan ay tinawag na ang “Lumang Tipan.” Ang mga ito ay ipinangalan sa kasunduan ni Jehova sa mga Israelita.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (2)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　9. Ang Bagong Tipan ay ipinangalan sa pagdanak ng dugo ni Jesus sa krus at ang Kanyang kasunduan sa lahat ng mga naniniwala sa Kanya. Ang kasunduan ni Jesus ay ito: Ang mga tao ay dapat maniwala sa Kanya upang ang kanilang mga kasalanan ay mapatawad ng Kanyang dugo, at sa gayon ang mga ito ay mailigtas, at isilang muli sa pamamagitan Niya, at hindi na maging mga makasalanan; ang mga tao ay dapat maniwala sa Kanya upang matanggap ang Kanyang biyaya, at hindi maghirap sa impiyerno pagkatapos nilang mamatay. Ang lahat ng mga aklat na isinulat sa Kapanahunan ng Biyaya ay dumating pagkatapos ng kasunduang ito, at lahat sila ay isinulat ang gawain at mga pagbibigkas na nakapaloob dito. Sila ay pupunta na hindi lalagpas sa pagliligtas ng pagpako sa krus ng Panginoong Diyos o sa kasunduan; silang lahat ay mga aklat na isinulat ng mga kapatid sa Panginoon na nagkaroon ng mga karanasan. Kaya, ang mga librong ito ay ipinangalan din matapos ang isang kasunduan: Ang mga ito ay tinawag na ang “Bagong Tipan.” Ang dalawang “tipan” na ito ay isinasama lamang ang Kapanahunan ng Biyaya at ang Kapanahunan ng Kautusan, at walang kaugnayan sa huling kapanahunan. Kaya, ang Biblia ay walang mahalagang gamit para sa mga tao ngayong mga huling araw. Sa karamihan, ito ay nagsisilbi bilang isang pansamantalang sanggunian, ngunit ito ay pangunahing mayroon maliit nahalaga ng paggamit.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (2)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　10. Hindi lahat ng nasa Biblia ay isang talaan ng mga salitang personal na binigkas ng Diyos. Dinodokumento lang ng Biblia ang naunang dalawang yugto ng gawain ng Diyos, kung saan ang isang bahagi ay isang talaan ng mga hula ng mga propeta, at ang isang bahagi ay mga karanasan at kaalamang isinulat ng mga taong ginamit ng Diyos sa buong panahon. Ang mga karanasan ng tao ay nabahiran ng mga opinyon at kaalaman ng tao, na hindi maiiwasan. Nasa marami sa mga aklat ng Biblia ang mga pagkaintindi ng tao, mga pagkiling ng tao, at walang katotohanang mga interpretasyon ng tao. Siyempre, karamihan ng mga salita ay resulta ng paliwanag at paglilinaw ng Banal na Espiritu, at tama ang mga interpretasyong iyon—pero hindi pa rin masasabi na sila ay tumpak na tumpak na mga pagpapahayag ng katotohanan. Ang kanilang mga pananaw tungkol sa ilang bagay ay walang iba kundi ang kaalamang nagmula sa personal na karanasan, o ang paliwanag ng Banal na Espiritu. Ang mga hula ng mga propeta ay personal na iniutos ng Diyos: Ang mga propesiya nina Isaias, Daniel, Ezra, Jeremias, at Ezekiel ay nagmula sa direktang utos ng Banal na Espiritu, ang mga taong ito ay mga tagakita, natanggap nila ang Espiritu ng propesiya, lahat sila ay propeta ng Lumang Tipan. Noong Kapanahunan ng Kautusan ang mga taong ito, na nakatanggap ng inspirasyon ni Jehova, ay maraming ipinropesiya, na direktang iniutos ni Jehova. At bakit kumilos si Jehova sa kanila? Sapagkat ang mga tao ng Israel ay ang piling tao ng Diyos: Kinailangang gawin ang gawain ng mga propeta sa kanila, at naging karapat-dapat silang makatanggap ng gayong mga paghahayag. Sa katunayan, hindi nila mismo naunawaan ang mga paghahayag ng Diyos sa kanila. Binigkas ng Banal na Espiritu ang mga salitang iyon sa pamamagitan ng kanilang bibig upang maunawaan ng mga tao sa hinaharap ang mga bagay na iyon, at makita na ang mga iyon ay talagang gawa ng Espiritu ng Diyos, ng Banal na Espiritu, at hindi nagmula sa tao, at mabigyan sila ng patibay ng gawain ng Banal na Espiritu.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　11. Ngayon, naniniwala ang mga tao na ang Biblia ay Diyos, at na ang Diyos ay Biblia. Kaya naniniwala rin sila na lahat ng salita sa Biblia ay mga salita lamang na binigkas ng Diyos, at na lahat ng ito ay sinabi ng Diyos. Iniisip pa ng mga naniniwala sa Diyos na bagama’t lahat sa animnapu’t anim na aklat ng Luma at Bagong Tipan ay isinulat ng mga tao, lahat ng ito ay ibinigay sa pamamagitan ng inspirasyon ng Diyos, at isang talaan ng mga binigkas ng Banal na Espiritu. Ito ang maling paliwanag ng mga tao, at hindi ito lubos na naaayon sa mga totoong nangyari. Sa katunayan, maliban sa mga aklat ng propesiya, karamihan sa Lumang Tipan ay talaan ng kasaysayan. Ang ilan sa mga sulat sa Bagong Tipan ay nagmula sa mga karanasan ng mga tao, at ang ilan ay nagmula sa paliwanag ng Banal na Espiritu; ang mga sulat ni Pablo, halimbawa, ay nagmula sa gawain ng tao, resultang lahat ito ng paliwanag ng Banal na Espiritu, at isinulat para sa iglesia, mga salitang nagpapayo at naghihikayat sa mga kapatid sa mga iglesia. Hindi ito mga salitang binigkas ng Banal na Espiritu—hindi makapagsasalita si Pablo sa ngalan ng Banal na Espiritu, at hindi siya isang propeta, at lalong hindi siya nakakita ng mga pangitain. Ang kanyang mga sulat ay isinulat para sa mga iglesia ng Efeso, Philadelphia, Galacia, at iba pang mga iglesia. Sa gayon, ang mga sulat ni Pablo sa Bagong Tipan ay mga isinulat ni Pablo para sa mga iglesia, at hindi mga inspirasyon mula sa Banal na Espiritu, ni hindi ito direktang binigkas ng Banal na Espiritu. Mga salita lamang ito ng pagpapayo, pag-aliw, at paghihikayat na isinulat niya para sa mga iglesia habang ginagawa ang kanyang gawain. Kaya isang talaan din ito ng marami sa gawain ni Pablo sa panahong iyon. Isinulat ito para sa lahat ng kapatid sa Panginoon, at ginawa upang sundin ng mga kapatid sa lahat ng iglesia sa panahong iyon ang kanyang payo at maging tapat sila sa lahat ng pamamaraan ng Panginoong Jesus. Hindi sinabi ni Pablo na, mga iglesia man sila noong panahong iyon o sa hinaharap, lahat ay kailangang kumain at uminom ng mga bagay na nagmula sa kanya, ni hindi niya sinabi na ang kanyang mga salita ay nagmulang lahat sa Diyos. Ayon sa sitwasyon ng iglesia sa panahong iyon, kinausap lang niya ang mga kapatid, at pinayuhan sila, at binigyang-inspirasyon silang maniwala; at pinangaralan o pinaalalahanan lang niya ang mga tao at pinayuhan sila. Ang kanyang mga salita ay batay sa kanyang sariling pasanin, at sinuportahan niya ang mga tao sa pamamagitan ng mga salitang ito. Ginawa Niya ang gawain ng isang apostol ng mga iglesia noong panahong iyon, isa siyang manggagawa na ginamit ng Panginoong Jesus, at sa gayo’y siya ang ginawang responsable sa mga iglesia, inutusan siyang isakatuparan ang gawain ng mga iglesia, kinailangan niyang malaman ang mga sitwasyon ng mga kapatid—at dahil dito, sumulat siya ng mga sulat para sa lahat ng kapatid na sa Panginoon. Lahat ng sinabi niya na nakakasigla at positibo sa mga tao ay tama, pero hindi nito kinatawan ang mga binigkas ng Banal na Espiritu, at hindi niya maaaring katawanin ang Diyos. Kapansin-pansing pag-unawa, at malaking kalapastangan sa Diyos, ang tratuhin ng mga tao ang mga talaan ng mga karanasan at mga sulat ng isang tao bilang mga salitang binigkas ng Banal na Espiritu sa mga iglesia! Totoo’yan lalo na kapag nagmumula ito sa mga sulat ni Pablo para sa mga iglesia, sapagkat ang kanyang mga isinulat ay para sa mga kapatid batay sa mga kalagayan at sitwasyon ng bawat iglesia sa panahong iyon, at ginawa upang payuhan ang mga kapatid sa Panginoon, upang matanggap nila ang biyaya ng Panginoong Jesus. Ang kanyang mga sulat ay ginawa para pukawin ang mga kapatid noong panahong iyon. Masasabi na ito ang sarili niyang pasanin, at ang pasanin ding ibinigay sa kanya ng Banal na Espiritu; tutal, isa siyang apostol na namuno sa mga iglesia noong panahong iyon, na sumulat ng mga sulat para sa mga iglesia at pinayuhan sila—iyon ang kanyang responsibilidad. Ang kanyang pagkakakilanlan ay isa lang siyang nagtatrabahong apostol, at isa lang siyang apostol na isinugo ng Diyos; hindi siya isang propeta, ni isang manghuhula. Kaya para sa kanya, ang sarili niyang gawain at ang buhay ng mga kapatid ang pinakamahalaga. Sa gayon, hindi siya makapagsasalita sa ngalan ng Banal na Espiritu. Ang kanyang mga salita ay hindi mga salita ng Banal na Espiritu, at lalong hindi masasabi na mga salita iyon ng Diyos, sapagkat si Pablo ay nilalang lamang ng Diyos, at tiyak na hindi ang pagkakatawang-tao ng Diyos. Ang kanyang pagkakakilanlan ay hindi kapareho ng kay Jesus. Ang mga salita ni Jesus ang mga salita ng Banal na Espiritu, ito ang mga salita ng Diyos, sapagkat ang Kanyang pagkakakilanlan ay kapareho ng kay Cristo—ang Anak ng Diyos. Paano Siya makakapantay ni Pablo? Kung ituturing ng mga tao ang mga sulat o salita na katulad ng kay Pablo bilang mga binigkas ng Banal na Espiritu, at sinasamba ang mga ito bilang Diyos, masasabi lamang na masyado silang walang delikadesa. Sa mas masakit na pananalita, hindi ba ito’y wala nang iba kundi kalapastangan sa Diyos? Paano makapagsasalita ang isang tao sa ngalan ng Diyos? At paano yuyukod ang mga tao sa mga talaan ng kanyang mga sulat at ng mga salitang kanyang binigkas na para bang ang mga ito ay isang “banal na aklat,” o isang “aklat ng langit”? Maaari bang bigkasin ng tao na parang balewala ang mga salita ng Diyos? Paano makapagsasalita ang isang tao sa ngalan ng Diyos? Kaya, ano ang masasabi mo—maaari bang mabahiran ng sarili niyang mga ideya ang mga isinulat niya para sa mga iglesia? Paano hindi mababahiran ang mga ito ng mga ideya ng tao? Isinulat niya ang mga sulat para sa mga iglesia batay sa personal niyang mga karanasan at sa lawak ng kanyang sariling buhay. Halimbawa, may sulat si Pablo sa mga iglesia sa Galacia na may tiyak na opinyon, at sumulat si Pedro ng isa pa, na may ibang pananaw. Alin dito ang nagmula sa Banal na Espiritu? Walang makapagsasabi nang tiyak. Sa gayon, masasabi lamang na pareho silang may pasanin para sa mga iglesia, ngunit ang kanilang mga sulat ay kumatawan sa kanilang katayuan, kinakatawan nila ang kanilang panustos at suporta para sa mga kapatid, at ang kanilang pasanin sa mga iglesia, at kinakatawan lamang nila ang gawain ng tao; hindi lubos na sa Banal na Espiritu ang mga ito. Kung sinasabi mo na ang kanyang mga sulat ay mga salita ng Banal na Espiritu, nakakatawa ka, at nilalapastangan mo ang Diyos! Ang sulat ni Pablo at ang iba pang mga sulat sa Bagong Tipan ay katumbas ng mga talambuhay ng mas bagong espirituwal na mga tao. Kapantay sila ng mga aklat ni Watchman Nee o ng mga karanasan ni Lawrence, at ng iba pa. Talagang hindi lang tinipon ang mga aklat ng bagong espirituwal na mga tao sa Bagong Tipan, pero ang diwa ng mga taong ito ay pareho: Sila ang mga taong ginamit ng Banal na Espiritu sa isang tiyak na panahon, at hindi nila maaaring direktang katawanin ang Diyos.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　12. Ang Evangelio ni Mateo sa Bagong Tipan ay itinatala ang talaangkanan ni Jesus. Sa simula, sinabi rito na si Jesus ay inapo ni Abraham, anak ni David, at anak ni Jose; pagkatapos ay sinabi rito na ipinaglihi si Jesus sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, at ipinanganak ng isang birhen—na ibig sabihin ay hindi Siya anak ni Jose o inapo ni Abraham, na hindi Siya anak ni David. Gayunman, pinipilit ng talaangkanan na iugnay si Jesus kay Jose. Pagkatapos, sinimulang itala ng talaangkanan ang proseso kung paano isinilang si Jesus. Sabi rito, si Jesus ay ipinaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, na Siya ay ipinanganak ng isang birhen, at hindi Siya anak ni Jose. Pero sa talaangkanan malinaw na nakasulat na si Jesus ay anak ni Jose, at dahil isinulat ang talaangkanan para kay Jesus, apatnapu’t dalawang henerasyon ang nakatala rito. Pagdating sa henerasyon ni Jose, mabilis nitong sinabi na si Jose ang asawa ni Maria, mga salita na nilayong patunayan na si Jesus ay inapo ni Abraham. Hindi ba pagsalungat ito? Ang talaangkanan ay malinaw na idinukumento ang kanunu-nunuan ni Jose, malinaw na ito ang talaangkanan ni Jose, pero iginigiit ni Mateo na ito ang talaangkanan ni Jesus. Hindi ba nito ikinakaila na totoong ipinaglihi si Jesus sa pamamagitan ng Banal na Espiritu? Samakatwid, ang talaangkanan bang sinabi ni Mateo ay hindi ideya ng tao? Nakakatawa! Sa ganitong paraan, alam mo na hindi lahat ng nasa aklat na ito ay nagmula sa Banal na Espiritu. Marahil, may ilang taong nag-aakala na may talaangkanan ang Diyos sa lupa, dahil itinalaga nila si Jesus bilang ika-apatnapu’t dalawang henerasyon ni Abraham. Talagang nakakatawa’yan! Matapos dumating sa lupa, paano nagkaroon ng talaangkanan ang Diyos? Kung sinasabi mong may talaangkanan ang Diyos, hindi ba n’yo Siya inihahanay sa mga nilalang ng Diyos? Sapagka’t ang Diyos ay hindi nagmula sa lupa, Siya ang Panginoon ng paglikha, at bagama’t Siya ay may katawang-tao, ang Kanyang diwa ay hindi katulad ng diwa ng tao. Paano n’yo ihahanay ang uri ng Diyos na kapareho ng uri ng nilalang ng Diyos? Si Abraham ay hindi maaaring kumatawan sa Diyos; siya ang pakay ng gawain ni Jehova nang panahong iyon, isa lamang siyang tapat na lingkod na inaprubahan ni Jehova, at isa siya sa mga tao ng Israel. Paano siya magiging ninuno ni Jesus?

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　13. Ang mga aklat ng ebanghelyo sa Bagong Tipan ay naitala dalawampu hanggang tatlumpung taon matapos ipako sa krus si Jesus. Dati-rati, Lumang Tipan lang ang binabasa ng mga tao ng Israel. Ibig sabihin, sa Kapanahunan ng Biyaya binasa ng mga tao ang Lumang Tipan. Lumitaw lamang ang Bagong Tipan sa Kapanahunan ng Biyaya. Walang Bagong Tipan nang isagawa ni Jesus ang Kanyang gawain; itinala ito ng mga tao matapos Siyang mabuhay na mag-uli at umakyat sa langit. Noon lamang nagkaroon ng Apat na Ebanghelyo, bilang karagdagan sa mga sulat nina Pablo at Pedro, gayundin ang Aklat ng Pahayag. Makalipas ang tatlong daang taon matapos umakyat si Jesus sa langit, nang tipunin ng sumunod na mga henerasyon ang kanilang mga talaan, at saka lamang nagkaroon ng Bagong Tipan. Nagkaroon lang ng Bagong Tipan nang makumpleto ang gawaing ito; wala ito dati. Natapos ng Diyos ang lahat ng gawaing iyon, nagawa ni apostol Pablo ang lahat ng gawaing iyon, at pagkatapos ay pinagsama ang mga sulat nina Pablo at Pedro, at ang pinakadakilang pangitaing itinala ni Juan sa isla ng Patmos ang inihuli, sapagkat ipinropesiya nito ang gawain sa mga huling araw. Lahat ng ito ay isinaayos ng susunod na mga henerasyon, at iba ito kaysa mga binigkas sa ngayon. Anumang itinala ngayon ay ayon sa mga hakbang ng gawain ng Diyos; ang pinagkakaabalahan ng mga tao ngayon ay ang gawaing personal na ginagawa ng Diyos, at ang mga salitang personal Niyang binigkas. Hindi mo kailangang makialam—ang mga salita, na direktang nagmula sa Espiritu, ay isinaayos nang paisa-isang hakbang, at naiiba sa pag-aayos ng mga talaan ng tao. Masasabi na ang kanilang itinala ay ayon sa antas ng kanilang pinag-aralan at kakayahan. Ang kanilang itinala ay mga karanasan ng mga tao, at bawat isa ay may sariling paraan ng pagtatala at pagkaalam, at bawat talaan ay naiiba. Kaya, kung sinasamba n’yo ang Biblia bilang Diyos napakamangmang at napakatanga n’yo! Bakit hindi n’yo hanapin ang gawain ng Diyos sa ngayon? Ang gawain ng Diyos lamang ang makapagliligtas sa tao. Hindi maililigtas ng Biblia ang tao, hindi man lang ito nagbago nang ilang libong taon, at kung sasambahin n’yo ang Biblia hinding-hindi n’yo makakamtan ang gawain ng Banal na Espiritu.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　14. Maraming tao ang naniniwala na ang pag-unawa at magawang ipaliwanag ang Biblia ay katulad ng paghahanap ng tunay na landas—ngunit sa katunayan, ganoon ba kadali ang mga bagay? Walang kahit isa ang nakakakilala sa katotohanan ng Biblia: na hindi hihigit pa sa makasaysayang tala ng gawain ng Diyos, at isang testamento sa nakaraang dalawang yugto ng gawain ng Diyos, at hindi nagbibigay sa iyo ng pag-unawa sa mga layunin ng gawain ng Diyos. Ang bawat isa na nakapagbasa ng Biblia ay alam na ito ay nagtatala sa dalawang yugto ng gawain ng Diyos sa Kapanahunan ng Kautusan at ang Kapanahunan ng Biyaya. Ang Lumang Tipan ay nagsasalaysay sa kasaysayan ng Israel at ang gawain ni Jehova mula sa oras ng paglikha hanggang sa katapusan ng Kapanahunan ng Kautusan. Ang Bagong Tipan ay nagtatala ng gawain ni Jesus sa lupa, na kung saan ay nasa Apat na Ebanghelyo, pati na rin ang gawain ni Pablo; hindi ba sila mga tala ng kaysayan? Ang pagpapalitaw sa mga bagay ng nakaraan sa panahon ngayon ay ginagawa silang kasaysayan, at hindi mahalaga kung gaano katotoo o tunay ang mga ito, ang mga ito ay kasaysayan pa rin—at ang kasaysayan ay hindi maaaring makatugon sa kasalukuyan. Sapagka’t ang Diyos ay hindi tumitingin pabalik sa kasaysayan! At kaya, kung iyo lamang nauunawaan ang Biblia, at walang naiintindihan sa gawain na nilaan na gawin ngayon ng Diyos, at kung naniniwala kayo sa Diyos ngunit hindi hinahanap ang gawain ng Banal na Espiritu, sa gayon ay hindi ninyo nauunawaan kung ano ang ibig sabihin ng paghahanap sa Diyos. Kung binabasa ninyo ang Biblia upang pag-aralan ang kasaysayan ng Israel, upang saliksikin ang kasaysayan ng paglikha ng Diyos sa lahat ng mga kalangitan at kalupaan, sa gayon ay hindi kayo naniniwala sa Diyos. Ngunit ngayon, dahil naniniwala kayo sa Diyos, at nagpapatuloy sa buhay, dahil kayo ay nagpapatuloy sa pagkakilala sa Diyos, at hindi ipinagpapatuloy ang mga patay na liham at doktrina, o ang pag-unawa ng kasaysayan, dapat ninyong hanapin ang kalooban ng Diyos ngayon, at dapat ninyong hanapin ang direksyon ng gawain ng Banal na Espiritu. Kung kayo ay isang arkeologo maaari ninyong mabasa ang Biblia—ngunit kayo ay hindi, kayo ay isang naniniwala sa Diyos, at mabuting hanapin ninyo ang kalooban ng Diyos sa ngayon.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　15. Ang Biblia ay isang makasaysayang talaan ng gawain ng Diyos sa Israel, at mga pagtatala sa maraming mga panghuhula ng mga sinaunang propeta pati na rin ang ilan sa mga pahayag ni Jehova sa Kanyang gawain sa panahong iyon. Kaya, ang tinitingnan ng lahat ng mga tao ang librong ito na “banal” (sapagka’t ang Diyos ay banal at dakila). Syempre, ang lahat ng ito ay resulta sa kanilang paggalang kay Jehova at sa kanilang pagsamba sa Diyos. Ang mga tao ay sumasangguni lamang sa aklat na ito sa ganitong paraan dahil ang mga nilalang ng Diyos ay lubhang sumasamba sa kanilang Maylalang, at mayroong ding mga taong tinatawag ang aklat na ito na isang “makalangit na aklat.” Sa katunayan, ito ay isa lamang tala ng tao. Ito ay hindi personal na pinangalananni Jehova, at hindi rin personal na ginabayan ni Jehova ang paglikha nito. Sa ibang salita, ang may-akda ng aklat na ito ay hindi ang Diyos, kundi ang mga tao. Ang “Banal” Biblia ay ang magalang na pamagat lamang na binigay dito ng tao. Ang pamagat na ito ay hindi pinagpasiyahan ni Jehova at ni Jesus pagkatapos ng kanilang pagtalakay sa bawat isa; ito ay walang iba kundi ang ideya ng tao. Sapagkat ang aklat na ito ay hindi sinulat ni Jehova, higit na hindi ni Jesus. Sa halip, ito ay ang mga salaysay ng maraming mga sinaunang propeta, apostoles, at manghuhula, na kung saan ay pinagsama-sama sa isang libro ng mga sunod na henerasyon bilang isang libro ng sinaunang kasulatan na, para sa mga tao, tila lubhang banal, isang libro na sa tingin nila ay naglalaman ng maraming hindi maarok at malalim na misteryo na naghihintay mabuksan ng susunod namga henerasyon. Dahil dito, ang mga tao ay lalong mas naging handa upang maniwala na ang aklat na ito ay isang “makalangit na aklat.” Sa karagdagan ng Apat na Ebanghelyo at ang Aklat ng Pahayag, ang mga saloobin ng tao hinggil dito ay partikular na naiiba mula sa anumang iba pang libro, at sa gayon walang kahit isa ang sumubok upang pag-aralan itong “makalangit na aklat”—dahil ito ay lubhang “banal.”

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　16. Ngayon, pinag-aaralan Ko ang Biblia sa ganitong paraan at hindi ito nangangahulugan na ikinasusuklaman ko ito, o itinatanggi ang halaga nito para sa sanggunian. Ipinapaliwanag Ko ang mga likas na halaga at mga pinagmulan ng Biblia sa inyo upang ihinto ninyo ang pananatilisa kadiliman. Dahil ang mga tao ay may maraming pananaw tungkol sa Biblia, at karamihan sa kanila ay mali; ang pagbasa ng Biblia sa paraang ito ay hindi lamang humahadlang sa kanila mula sa pagkakaroon nang kung ano ang nararapat, ngunit, mas mahalaga, pinipigilan nito ang gawain na Aking nilalayong gawin. Ito ay isang napakalaking istorbo para sa mga gawain sa hinaharap, at nagbibigay lamang ng mga balakid, hindi kapakinabangan. Kaya, ang tinuturo ko sainyo ay ang simpleng diwa lamang at ang nasa loob ng kuwento ng Biblia. Hindi Ko sinasabi na huwag ninyong basahin ang Biblia, o lumibot kayo at ipahayag na ito ay ganap na walang halaga, kundi na kayo ay magkaroon ngwastong kaalaman at pananaw sa Biblia. Huwag maging masyadong may kiling! Kahit na ang Biblia ay isang aklat ng kasaysayan na isinulat ng mga tao, tinatala rin nito ang karamihan ng mga prinsipyo na kung saan ang mga sinaunang santo at propeta ay naglingkod sa Diyos, pati na rin ang mga kamakailang karanasan ng mga apostoles sa paglilingkod sa Diyos—lahat ng mga ito ay totoong nakita at nakilala ng mga taong ito, at maaaring magsilbi bilang sanggunian para sa mga tao sa kapanahunang ito sa paghahanap ng tunay na landas. Kaya, sa pagbabasa ng Biblia ang mga tao ay maaari ring makakuha ng maraming paraan sa buhay na hindi maaaring matagpuan sa iba pang mga libro. Ang mga paraan na ito ay ang mga daan sa buhay na gawain ng Banal na Espiritu na naranasan ng mga propeta at apostoles sa mga nagdaang kapanahunan, at karamihan sa mga salita ay mahalaga, at maaaring magbigay ng mga pangangailangan ng tao. Kaya, ibig ng lahat na magbasa ng Biblia. Dahil sa napakarami ang nakakubli sa Biblia, ang mga pananaw ng tao hinggil dito ay hindi tulad sa mga kasulatan ng dakilang espirituwal na mga kaanyuan. Ang Biblia ay isang talaan at koleksyon ng mga karanasan at kaalaman ng mga taong naglingkod kay Jehova at ni Jesus sa luma at bagong kapanahunan, at sa gayon ang mga sunod na henerasyon ay makayanang matamo ang maramingkaliwanagan, pagliliwanag, at mga landas upang magsanay mula dito. Ang dahilan kung bakit ang Biblia ay mas mataas kaysa sa mga kasulatan ng sinumang dakilang espirituwal na kaanyuan ay sapagkat ang lahat ng kanilang mga kasulatan ay hinango mula sa Biblia, ang kanilang mga karanasan ay lahat nagmula sa Biblia, at lahat sila ay ipinapaliwanag ang Biblia. At sagayon, bagaman ang mga tao ay maaaring makakuha ng kakailanganin mula sa mga libro ng anumang dakilang espirituwal na kaanyuan, sinasamba pa rin nila ang Biblia, dahil ito ay tila sobrang mataas at malalim para sa kanila! Kahit na ang Biblia ay pinagsasama ang ilang mga aklat ng mga salita ng buhay, tulad ng mga liham nila Pablo at sulat ni Pedro, at bagaman ang mga tao ay maaaring mabigyan matulungan ng mga librong ito, nakalipas pa rin ang mga librong ito, ang mga ito ay nabibilang pa rin sa lumang kapanahunan, at kahit na gaano man sila kabuti, ang mga ito ay angkop lamang para sa isang panahon, at hindi panghabang-panahon. Sapagka’t ang gawain ng Diyos ay palaging umuunlad, at ito ay hindi maaaring simpleng tumigil sa panahon nina Pablo at Pedro, o palagiang mananatili sa Kapanahunan ng Biyaya kung saan si Jesus ay ipinako sa krus. At kaya, ang mga librong ito ay angkop lamang para sa Kapanahunan ng Biyaya, hindi para sa Kapanahunan ng Kaharian ng huling mga araw. Ang mga ito ay maaari lamang maglaan para sa mga mananampalataya ng Kapanahunan ng Biyaya, hindi para sa mga santo ng Kapanahunan ng Kaharian, at hindi mahalaga kung gaano sila kabuti, ang mga ito ay lipas pa rin. Ito ay pareho sa gawain ni Jehova ng paglikha o sa Kanyang gawain sa Israel: Hindi mahalaga kung gaano kahusay ang gawaing ito, ito ay hindi pa rin napapanahon, at ang oras ay darating pa rin nang ito ay lumipas. Ang gawa ng Diyos ay pareho rin: Ito ay dakila, ngunit darating ang panahon na ito ay magtatapos; hindi ito maari na palagiang manatili sa gitna ng gawain ng paglikha, ni hindi rin isa sa pagpapako sa krus. Hindi mahalaga kung paano kapani-paniwala ang gawain ng pagpapako sa krus, hindi mahalaga kung gaano kabisa ito sa pagdaig kay Satanas, ang gawain ay, pagkatapos ng lahat, ay gawain pa rin, at ang kapanahunan, pagkatapos ng lahat, ay kapanahunan pa rin; ang gawain ay hindi maaaring palagiang manatili sa parehong pundasyon, ni ang mga panahon din ay kailanman hindi magbago, dahil doon ay mayroong paglikha at doon ay dapat mayroong huling mga araw. Ito ay tiyak na mangyayari! Kaya, ngayon ang mga salita ng buhay sa Bagong Tipan—ang mga liham ng mga apostoles, at ang Apat na Ebanghelyo—ay naging makasaysayang mga libro, sila ay naging lumang almanak, at paano ang lumang almanak ay magdadala sa mga tao sa bagong kapanahunan? Hindi alintana ang kakayahan ng mga almanake na ito sa pagbibigay sa mga tao ng buhay, hindi alintana kung paano nito magagawang akayin ang mga tao sa krus, hindi ba ang mga ito ay lipas na? Hindi ba walana silang mga halaga? Kaya, sinasabi ko na hindi dapat kayo bulag na naniniwala sa mga almanake na ito. Ang mga ito ay masyadong luma, hindi nila kayo kayang dalhin sa bagong gawain, at maaaring pabigat lamang sila sa inyo. Hindi lamang sa hindi nila kayo madadala sa bagong gawain, at sa bagong pagpasok, ngunit dinadala kayo ng mga ito sa lumang relihiyosong mga simbahan—at kung gayon, hindi ba kayo paurong sa inyong paniniwala sa Diyos?

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　17. Upang maunawaan ang Biblia, upang maunawaan ang kasaysayan, ngunit hindi upang maunawaan kung ano ang ginagawa ng Banal na Espiritu ngayon—iyon ay mali! Nagawa mong napakahusay ang pag-aralan ang kasaysayan, nakagawa kayo ng isang napakahusay na trabaho, ngunit wala kayong nauunawaan sa gawain na ginagawa ng Banal na Espiritu ngayon. Hindi ba ito ay kamangmangan? Ang ibang mga tao ay magtatanong sa inyo: “Ano ang ginagawa ng Diyos sa ngayon? Ano ang dapat ninyong pasukin sa araw na ito? Kumusta na ang inyong pagtugis sa buhay? Naiintindihan ba ninyo ang kalooban ng Diyos?” Wala kayong magiging tugon sa kanilang mga katanungan—kaya ano ang alam ninyo? Sasabihin ninyo: Alam ko lamang na dapat akong tumalikod sa laman at kilalanin ang aking sarili. At kapag sila ay magtatanong pagkatapos “Ano pa ang iba mong batid?” sasabihin ninyo na alam rin namin kung paano ang pagsunod sa lahat ng mga pagsasaayos ng Diyos, at kaunting nauunawaan ang kasaysayan ng Biblia, at iyon lamang lahat. Iyon lamang ba ang lahat na inyong nakamit sa paniniwala sa Diyos sa mga nakalipas na taon? Kung iyon lamang ang lahat na inyong nauunawaan, sa gayon kayo ay lubhang nagkukulang.

　　mula sa “ Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　1. Sa maraming taon, ang mga kinaugalian na paraan ng paniniwala ng mga tao (ng Kristiyanidad, ang isa sa tatlong pangunahing relihiyon ng mundo) ay ang basahin ang Biblia; ang paglihis mula sa Biblia ay hindi paniniwala sa Panginoon, ang paglihis mula sa Biblia ay isang masamang uri ng kulto, at maling hidwang paniniwala, at kahit na basahin pa ng mga tao ang ibang mga libro, ang pundasyon ng mga librong ito ay dapat ang pagpapaliwanag sa Bibilia. Na ang ibig sabihin, kung sasabihin mo na naniniwala kasa Diyos, dapat mong basahin ang Biblia, dapat mong kainin at inumin ang Biblia, at sa labas ng Biblia hindi ka dapat sumamba ng ibang libro na hindi kasangkotang Biblia. Kung gagawain mo iyon, samakatwid pinagtataksilan mo ang Diyos. Mula ng panahon nang mayroong Biblia, ang paniniwala ng mga tao sa Panginoon ay ang paniniwala sa Biblia. Sa halip na sabihing ang mga tao ay naniniwala sa Panginoon, mas mabuti na sabihing sila ay naniniwala sa Biblia; sa halip na sabihin nila na sinimulan na nila ang pagbabasa ng Biblia, mas mabuti na sabihin na sinimulan na nila ang paniniwala sa Biblia; at sa halip na sabihin nilang nanumbalik sila sa Panginoon, mas mabuting sabihin na sila’y nanumbalik sa Biblia. Sa ganitong paraan, sinasamba ng mga tao ang Biblia na parang ito ay Diyos, na parang ito ay kanilang dugong-buhay at ang kawalannito’y tulad ng kawalan ng kanilang mga buhay. Tinitingnan ng mga tao ang Biblia bilang kasingtaas gaya ng Diyos, at may mga tao na nakikita ito na mas mataas pa kaysa sa Diyos. Kung ang mga tao ay hindi taglay ang gawa ng Banal na Espiritu, kung hindi nila nadarama ang Diyos, maaari silang magpatuloy mamuhay—ngunit sa oras na mawala sa kanila ang Biblia, o mawala ang mga bantog na kabanata at kasabihan mula sa Biblia, sa gayon parang nawala na ang kanilang buhay. At kaya, sa oras na naniwala ang tao sa Panginoon nag-uumpisa na nilang basahin ang Biblia, at kabisahin ang Biblia, at mas marami sa Biblia na kanilang makakabisa, mas napapatunayan nila ang kanilang pagmamahal sa Panginoon at ang kanilang pananampalataya. Ang mga taong nakapagbasa ng Biblia at naibibigkas ito sa iba ay mabuting mga kapatid na lalaki at babae. Sa lahat ng mga taong nakalipas, ang pananampalataya ng mga tao at katapatan sa Panginoon ay sinusukat ayon sa lawak ng kanilang pag-unawa sa Biblia. Payak na hindi nauunawaan ng karamihan ng mga tao kung bakit sila kailangang maniwala sa Diyos, o kung paano maniwala sa Diyos, at walang ibang gagawin kundi bulag na humanap ng palatandaan upang maunawaan ang mga kabanata sa Biblia. Hindi nila kailanman hinanap ang landas ng gawa ng Banal na Espiritu; sa hinabahaba, wala silang ibang ginawa kundi desperadong mag-aral at mag-imbestiga ng Biblia, at walang sinumang humanap ng bagong gawa ng Banal na Espiritu sa labas ng Biblia, walang ibang lumihis mula sa Biblia, o nagtangkang umalis mula sa Biblia. Sa lahat ng mga nakaraang taon pinag-aralan ng mga tao ang Biblia, nakahanap sila ng mga paliwanaga at nagsikap na maglaan ng gayong daming trabaho; marami rin silang pagkakaibang opinyon tungkol sa Biblia, na kung saan walang katapusan nilang pinagtatalunan, gaya ng halos dalawang libong magkakaibang denominasyon na nabuo ngayon. Silang lahat ay nagnanais makahanap ng ilang tanging mga paliwanag, o mas malalim na mga misteryo sa Biblia, nais nilang galugarin ito, at makita ito sa likuran ng gawain ni Jehovah sa Israel, o likuran ng gawain ni Jesus sa Judea, o karagdagang mga misteryo na walang sinumang nakakaalam. Ang paglapit ng mga tao sa Biblia ay isang pagkahumaling at pananampalataya, at walang sinuman ang ganap na klaro sa loob ng istorya at sustansya ng Biblia. Kaya, ang resulta sa ngayon ay, ang mga tao ay mayroon pa ring di-maisalarawang pakiramdam ng kahiwagaan pagdating sa Biblia; higit pa doon, sila’y nahuhumaling dito, at may pananampalataya rito. Ngayon, lahat ay nagnanais na mahanap ang mga propesiya ng mga gawa sa huling mga araw sa Biblia, nais nilang matuklasan kung anong trabaho ang ginagawa ng Diyos sa huling mga araw, at kung anong mga pangitain ang naroon sa huling mga araw. Sa paraang ito, ang kanilang pagsamba sa Biblia ay nagiging mas taimtim, at habang mas papalapit sa huling mga araw, mas higit na tiwala ang inilalaan nila sa mga propesiya ng Biblia, partikular sa tungkol doon sa mga huling araw. Sa ganoong bulag na paniniwala sa Biblia, na may tulad na pagtitiwala sa Biblia, wala silang pagnanais na hanapin ang gawain ng Banal na Espiritu. Sa mga pagkakaintindi ng mga tao, sa isip nila ang Biblia lamang ang magdadala ng gawa ng Banal na Espiritu; sa Biblia lamang nila makikita ang mga yapak ng Diyos; sa Biblia lamang nakatago ang mga misteryo ng mga gawain ng Diyos; sa Biblia lamang—wala sa ibang libro o mga tao—ang makakapaglinaw ng lahat tungkol sa Diyos at ang kabuuan ng Kanyang gawain; ang Biblia ang maaaring maghatid ng gawa ng langit sa lupa; at parehong ang Biblia ang maaaring magsimula at magwakas ng mga kapanahunan. Sa mga pagkakakaintinding ito, walang inklinasyon ang mga tao na hanapin ang gawa ng Banal na Espiritu. Kaya, gaano man kalaki ang tulong na nagawa ng Biblia sa tao noong nakalipas, ito’y naging isang balakid sa pinakabagong gawa ng Diyos. Kung wala ang Biblia, maaaring hanapin ng mga tao ang mga yapak ng Diyos sa ibang dako, ngunit ngayon, ang Kanyang mga yapak ay “nakapaloob” sa Biblia, at ang pagpapalawak ng Kanyang pinakabagong gawa ay naging mas mahirap, at isang pataas na pakikipaglaban. Ito lahat ay dahil sa kilalang mga kabanata at mga kasabihan mula sa Biblia, pati iba’t ibang mga propesiya ng Biblia. Ang Biblia ay naging isang idolo sa isip ng mga tao, ito ay naging isang malaking palaisipan sa kanilang mga utak, at simpleng hindi na nila kayang maniwala na maaaring eksklusibong makakagawa ang Diyos sa Biblia, hindi nila kayang maniwala na ang mga tao ay maaaring makita ang Diyos sa labas ng Biblia, mas lalong hindi nila kayang maniwala na ang Diyos ay maaaring lumisan sa Biblia sa panahon ng huling gawa at magsimula ng panibago. Ito ay hindi maarok ng mga tao; sila ay hindi dito makapaniwala, at hindi rin nila maisip ito. Ang Biblia ay naging isang malaking balakid sa pagtanggap ng mga tao sa bagong gawain ng Diyos, at pinahirap nito na palawakin ang bagong gawa.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　2. Noong unang panahon, bago pa sa Kapanahunan ng Biyaya nagbabasa ang mga tao ng Biblia, ngunit sa panahong iyon mayroon lamang Lumang Tipan; walang Bagong Tipan. Mula nang magkaroon ng Lumang Tipan ng Biblia, sinimulan ng tao ang pagbabasa ng banal na kasulatan. Matapos na ang paggabay ni Jehova sa kanya ay nagwakas, isinulat ni Moises ang Genesis, Exodo, at Deuteronomio.... Inalala niya ang gawain ni Jehova sa oras na iyon, at isinulat ito. Ang Biblia ay isang aklat ng kasaysayan. Siyempre, ito rin ay naglalaman ng ilan sa mga hula ng mga propeta, at siyempre, ang mga hulang ito ay hindi nangangahulugan na kasaysayan. Napapaloob sa Biblia ang ilang bahagi—hindi lamang panghuhula, o gawa ni Jehova, o mayroon lamang sulatin ni Pablo. Kailangan ninyong malaman kung gaano karaming mga bahagi ang napapaloob sa Biblia; ang Lumang Tipan ay naglalaman ng Genesis, Exodo..., at mayroon ding mga aklat ng hula na kanilang isinulat. Sa katapusan, ang Lumang Tipan ay nagtatapos sa Aklat ni Malakias. Itinatala nito ang gawa saKapanahunan ng Kautusan, na siyang pinamunuan ni Jehova; mula sa Genesis hanggang Libro ng Malakias, ito ay komprehensibong tala ng lahat ng gawa ng Kapanahunan ng Kautusan. Sa madaling salita, ang Lumang Tipan ay tala ng lahat ng karanasng ng tao na ginabayan ni Jehova sa Kapanahunan ng Kautusan. Noong Kapanahunan ng Kautusan sa Lumang Tipan, ang karamihan ng mga propeta na inalagaan ni Jehova aynagbanggit ng hula para sa Kanya, nagbigay sila ng mga panuto sa iba’t ibang mga tribo at bansa, at hinulaan ang gawa na gagawin ni Jehova. Ang mga inalagaang tao na ito ay nabigyan ng Espiritu ng propesiya ni Jehova: Kanilang nakita ang mga pangitain mula kay Jehova, at narinig ang Kanyang boses, at kaya sila’y nabigyan-inspirasyon Niya at nagsulat ng propesiya. Ang gawa na kanilang ginawa ay pahayag ng tinig ni Jehova, gawa ito ng propesiya na kanilang ginawa sa ngalan ni Jehova, at ang gawa ni Jehova noong panahong iyon ay simpleng gabayan ang mga tao sa paggamit sa Espiritu; hindi Siya nagkatawang-tao, at hindi nakita ng mga tao ang Kanyang mukha. Kaya, pinapag-iral Niya ang maraming propeta upang magawa ang Kanyang trabaho, at binigyan sila ng mga orakulo na kanilang ipinamana sa bawat tribo at lahi ng Israel. Ang kanilang mga gawa ay bigkasin ang propesiya, at ang ilan sa kanila’y sinulat ang mga tagubilin ni Jehova sa kanila upang maipakita sa iba. Inalagaan ni Jehova ang mga taong ito upang salitain ang propesiya, upang hulaan ang gawa ng hinaharap o ang gawa na dapat pang matapos sa oras na iyon, upang makita ng mga tao ang nakakamangha at karunungan ni Jehova. Ang mga aklat na ito ng propesiya ay sadyang naiiba sa ibang mga aklat ng Biblia; sila ay mga salita na binigkas o sinulat ng mga binigyan ng Espiritu ng propesiya—ng mga nagkamit ng mga pangitan o boses mula kay Jehova. Bukod sa mga aklat ng propesiya, ang lahat ng iba sa Lumang Tipan ay mga talaan na gawa ng mga tao matapos magawa ni Jehova ang Kanyang gawain. Ang mga librong ito ay hindi makakapalit sa mga hulang sinabi ng mga propeta na pinapag-iral ni Jehova, katulad ng Genesis at Exodo na hindi maikukumpara sa Libro ni Isaias at sa Libro ni Daniel. Ang mga propesiya ay winikabago ipinatupad ang gawa; ang ibang libro, sa mga oras na ito, ay isinulat bago pa ito natapos, na siya namang kakayanan ang mga tao. ... Sa paraang ito, kung ano ang nakasulat sa Biblia ay pulos gawa sa Israel nang oras na iyon. Ang mga salitang winika ng mga propeta, ni Isaias, Daniel, Jeremias, at Ezekiel ... ang kanilang mga salita ay hula ng Kanyang ibang gawa sa mundo, hinuhulaan nila ang gawa ng Mismong Diyos na si Jehova. Ang lahat ng ito ay mula sa Diyos, ito ay ang gawa ng Banal na Espiritu, at bukod sa mga aklat na ito ng mga propeta, lahat ng iba ay tala ng mga taong nakaranas ng mga gawain ni Jehova nang panahong iyon.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　3. Ang gawain ng paglikha ay nangyari bago ang sangkatauhan, ngunit dumating lamang ang Aklat ng Genesis matapos magkaroon ng sangkatauhan; ito ay isang aklat na isinulat ni Moises noong Kapanahunan ng Kautusan. Ito ay tulad ng mga bagay na nangyayari sa inyo sa araw na ito: Pagkatapos nilang mangyari, sinusulat ninyo ang mga ito para ipakita sa mga tao sa hinaharap, at para sa mga tao sa hinaharap, ang inyong mga naitala ay bagay na nangyari noong nakalipas na panahon—ito’y wala nang iba kundi isang kasaysayan. Ang mga bagay na naitala sa Lumang Tipan ay gawain ni Jehova sa Israel, at kung saan ang nakatala sa Bagong Tipan ay gawain ni Jesus noong Kapanahunan ng Biyaya; itinala nila ang gawa na tinapos ng Diyos sa dalawang magkaibang kapanahunan. Ang Lumang Tipan ay nagtatala ng gawain ng Diyos noong Kapanahunan ng Kautusan, at kaya ang Lumang Tipan ay makasaysayang libro, habang ang Bagong Tipan ay bunga ng gawain sa Kapanahunan ng Biyaya. Nang simulan ang bagong gawa, ang mga librong ito ay naluma—at kaya, ang Bagong Tipan ay isa ring pangkasaysayang libro. Siyempre, ang Bagong Tipan ay hindi kasing-sistematiko tulad ng Lumang Tipan, o nagtatala ng kasing-daming mga bagay.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　4. Anong uri ng libro ang Biblia? Ang lumang tipan ay ang gawain ng Diyos sa Kapanahunan ng Kautusan. Ang Lumang Tipan ng Biblia ay nagtatala ng lahat ng gawain ni Jehova noong Kapanahunan ng Kautusan at ang Kanyang gawain ng paglikha. Ang lahat ng ito ay nagtatala ng gawana tinapos ni Jehova, at ito ay wakasang tumatapos sa mga salaysay ng gawain ni Jehova sa Libro ng Malakias. Ang Lumang Tipan ay nagtatala ng dalawang pirasong gawa na tinapos ng Diyos: Ang isa ay ang gawain ng paglikha, at ang isa ay pag-aatas ng mga kautusan. Ito ay parehong gawain na ginawa ni Jehova. Ang Kapanahunan ng Kautusan ay kumakatawan sa gawain ng Diyos sa ilalim ng pangalan ni Jehova; ito ay kabuuan ng mga gawa na pangunahing ipinatupad sa ilalim ng pangalan ni Jehova. Kaya, ang Lumang Tipan ay nagtatala ng gawain ni Jehova, at ang Bagong Tipan ay nagtatala ng gawain ni Jesus, gawa na siyang pangunahing ipinatupad sa ilalim ng pangalan ni Jesus. Karamihan sa kahalagahan ng pangalan ni Jesus at gawain na Kanyang ginawaay nakatala sa Bagong Tipan.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　5. Kung nais mong makita ang gawa ng Kapanahunan ng Kautusan, at makita kung paano ang mga Israelita sumunod sa landas ni Jehova, sa gayon dapat mong basahin ang Lumang Tipan; kung nais mong maunawaan ang gawa ng Kapanahunan ng Biyaya, sa gayon dapat mong basahin ang Bagong Tipan. Ngunit paano mo makikita ang mga gawain sa huling mga araw? Kailangan ninyong tanggapin ang pamumuno ng Diyos ng ngayon, at magsimulang gumawa ng trabaho sa araw na ito, dahil ito’y bagong gawa, at wala pang nakapagtatala nito sa Biblia. Ngayon, ang Diyos ay nagkatawang-tao at pumili ng iba sa Tsina. Ang Diyos ay gumagawa sa mga taong ito, nagpapatuloy Siyang gumawa ng Kanyang gawain sa mundo, nagpapatuloy mula sa gawa sa Kapanahunan ng Biyaya. Ang gawain ng araw na ito ay isang landas na hindi pa kailanman nalakaran ng tao, at landas na walang sinuman ang nakakita. Ito ay gawa na hindi kailan pa man nagawa—ito ay pinakabagong gawa ng Diyos sa mundo. Kaya, ang gawa na hindi pa nagawa noon ay hindi kasaysayan, dahil ang ngayon ay ngayon, at hindi pa nagiging nakaraan. Hindi alam ng mga tao na ang Diyos ay ay nakagawa nang mas higit, mas bagong gawain sa mundo, at sa labas ng Israel, na ito’y nawala na sa saklaw ng Israel, at lampas sa panghuhula ng mga propeta, na ito’y bago at kahanga-hangang gawa na wala sa mga propesiya, at mga bagong gawa na lampas sa Israel, at gawa na hindi maaaring maramdaman o akalain ng mga tao. Paanong ang Biblia ay naglalaman ng malinaw na mga talaan ng nasabing gawa? Sino ang maaaring magtala ng bawat piraso ng gawa ngayon, nang walang makakaligtaan, na mauuna muna? Sino ang maaaring magtala nitong mas makapangyarihan, mas matalinong gawa na sumasalungat sa kinaugalian na nasa lumang inaamag na libro? Ang gawa ng araw na ito ay hindi kasaysayan, at dahil dito, kung nais ming lumakad sa bagong landas ngayon, sa gayon kailangan mong lisanin ang Biblia, dapat kanghumayo lampas sa mga libro ng propesiya o kasaysayan na nasa Biblia. Matapos lamang ng iyon maaari kang makalakad sa bagong landas nang maayos, at sa gayon lamang kayo makakapasok sa bagong kaharian at sa bagong gawain. Dapat mong maunawaan kung bakit, ngayon, hinihiling sa iyo na huwag basahin ang Biblia, kung bakit mayroong ibang gawa na hiwalay sa Biblia, kung bakit ang Diyos ay hindi na naghanap nang mas bago, mas detalyadong kasanayan sa Biblia, kung bakit sa halip ay mayroong mas makapangyarihang gawa sa labas ng Biblia. Ito ang lahat ng dapat ninyong maunawaan. Kailangan mong malaman ang pagkakaiba sa pagitan ng luma at bagong gawa, at kahit na hindi mo binabasa ang Biblia, dapat kaya mo itong mapag-aralan; kung hindi, sasambahin mo pa rin ang Biblia, at magiging mahirap ito para sa iyo na makapasok sa bagong gawa at sumailalim sa mga bagong pagbabago.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　6. Yamang mayroong mas mataas na paraan, bakit mag-aaral nang mas mababa, wala-na-sa-panahong paraan? Yamang may bagong mga pagbigkas, at mas bagong gawa, bakit mamumuhay sa gitna ng lumang makasaysayang mga talaan? Ang mga bagong pagbigkas na maaaring makapaglaan sa inyo, na nagpapatunay na ito ay bagong gawa; ang mga lumang talaan ay hindi ka papagsawain, o tutugon sa iyong kasalukuyang pangangailangan, na nagpapatunay na sila’y kasaysayan, at hindi gawa ng dito at ngayon. Ang pinakamataas na paraan ay ang pinakabagong gawa, at sa bagong gawa, kahit gaano pa kataas ang daan ng nakaraan, ito pa rin ay kasaysayan ng mga pagninilay ng mga tao, at kahit gaano pa ang halaga nito bilang sanggunian, ito pa rin ay lumang landas. Kahit na ito ay naitala sa “banal na aklat,” ang lumang landas ay kasaysayan; kahit na walang nakatala nito sa “banal na aklat,” ang bagong landas ay ang dito at ngayon. Ang ganitong paraan maaari kang iligtas, at maaari kang magbago sa ganitong paraan, dahil ito ay gawa ng Banal na Espiritu.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　7. Ang Biblia ay isang makasaysayang aklat, at kung iyong kinain at inimon ang Lumang Tipan sa Kapanahunan ng Biyaya—kung iyong ipinatupad kung ano ang kinailangan sa oras ng Lumang Tipan noong Kapanahunan ng Biyaya—maaaring tanggihan ka ni Jesus, at kondenahin ka; kung ipinatupad mo ang Lumang Tipan sa gawa ni Jesus, ikaw sana’y naging isang Pariseo. Kung, ngayon, ipinag-isa ninyo ang Luma at Bagong Tipan upang kainin at inumin, at ipatupad, kung gayon kokondenahin ka ng Diyos ng ngayon; kayoay maiiwan sa gawa ng Banal na Espiritu ngayon! Kung kumain kayo ng Lumang Tipan, at kumain ng Bagong Tipan, sa gayon kayo ay nasa labas ng daloy ng Banal na Espiritu! Sa panahon ni Jesus, pinamunuan ni Jesus ang mga Hudyo at ang lahat ng sumunod sa Kanya ayon sa gawa ng Banal na Espiritu sa Kanya noong oras na iyon. Hindi Niya ginamit ang Biblia bilang basehan ng Kanyang ginawa, kundi nagsalita ayon sa Kanyang gawain; hindi Niya pinakinggan kung ano ang sinabi ng Biblia, o naghanap Siya sa Biblia ng landas upang pamunuan ang Kanyang mga tagasunod. Mula sa kung saan Siya nagsimula ng gawa, ipinalaganap Niya ang daan ng pagsisisi—isang salita kung saan walang pagbanggit sa mga propesiya sa Lumang Tipan. Hindi lamang Siya kumilos ayon sa Biblia, kundi Siya ay namuno rin sa bagong daan, at gumawa ng bagong gawain. Kahit kailan hindi Siya sumangguni sa Biblia kapag Siya ay nangangaral. Sa Kapanahunan ng Kautusan, walang sinuman ang nakagawa ng Kanyang mga milagro ng pagpapagaling sa may sakit at pagpapalayas ng mga demonyo. Ang Kanyang gawa, Kanyang mga tinuro, Kanyang awtoridad—walang gumawa nito noong Kapanahunan ng Kautusan. Simple lang na ginawa ni Jesus ang Kanyang mas bagong gawain, at kahit na maraming tao ang kumondena sa Kanya gamit ang Biblia—at gumamit pa ng Lumang Tipan para ipako Siya—ang Kanyang gawain ay nalagpasan ang Lumang Tipan; kung ito man ay hindi, bakit ipinako Siya ng mga tao sa krus? Hindi ba dahil ito ay walang binanggit sa Lumang Tipan sa Kanyang pagtuturo, at ang Kanyang kakayahan na magpagaling ng may sakit at magpalayas ng mga demonyo? Ang Kanyang gawain ay para maghatid ng bagong daan, hindi ito para kusang “maghanap ng away” laban sa Biblia, o para kusang tapusin ang Lumang Tipan. Siya ay simpleng dumating upang isagawa ang Kanyang ministeryo, upang dalhin ang mga bagong gawa sa mga naghahangad at naghahanap sa Kanya. Hindi Siya dumating upang ipaliwanag ang Lumang Tipan o ayunan ang gawa nito. Ang Kanyang gawa ay hindi para pahintulutan ang Kapanahunan ng Kautusan na magpatuloy sa pagyabong, dahil ang Kanyang gawa ay walang konsiderasyon sa kung ang Biblia ba ay batayan nito; simpleng dumating si Jesus upang gawin ang gawa na dapat Niyang gawin. Kaya, hindi Niya ipinaliwanag ang mga propesiya ng Lumang Tipan, o gumawa Siya ng ayon sa mga salita ng Kapanahunan ng Kautusan ng Lumang Tipan. Hindi Niya pinansin ang sinabi ng Lumang Tipan, wala Siyang pakialamkung ang Kanyang gawa ay sinang-ayunan o hindi, at walang pakialam kung ano ang alam ng iba sa Kanyang gawain, o kung paano nila kinondena ito. Simple Niyang ipinagpatuloy ang gawa na dapat Niyang gawin, kahit na maraming tao ang gumamit ng mga hula ng mga propeta ng Lumang Tipan upang kondenahin Siya. Sa mga tao, lumitaw ito na parang ang Kanyang gawain ay walang batayan, at mayroong higit pa dito na siyang kabalintunaan ng mga talaansa Lumang Tipan. Hindi ba ito kahangalan? Ang doktrina ba ay kailangang ilapat sa gawa ng Diyos? At ito ba ay dapat ayon sa mga hula ng mga propeta? Matapos ang lahat, alin ang mas dakila: Ang Diyos o ang Biblia? Bakit kailangan ang gawain ng Diyos ay kaayon sa Biblia? Maaari kayana ang Diyos ay walang karapatan na higitan ang Biblia? Hindi ba maaaaringlisanin ng Diyos ang Biblia at gumawa ng iba pang gawain? Bakit si Jesus at ang Kanyang mga alagad ay hindi sumusunod sa Araw ng Pamamahinga? Kung pananatilihin Niya ang Araw ng Pamamahinga at mangangaral ayon sa mga utos ng Lumang Tipan, bakit hindi tumutupad si Jesus sa Araw ng Pamamahinga matapos Niya dumating, ngunit sa halip naghugas ng mga paa, nagtaklob ng ulo, hinati-hati ang tinapay, at uminom ng alak? Hindi ba itong lahat ay wala sa mga utos ng Lumang Tipan? Kung pinarangalan ni Jesus ang Lumang Tipan, bakit Niya hinamon ang mga doktrinang ito? Dapat mong malaman kung alin ang nauna, ang Diyos o ang Biblia! Dahil Panginoong ng Araw ng Pamamahinga, Siya ba’y maaaring ding maging Diyos ng Biblia?

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　8. Ang Biblia ay tinatawag din na Luma at Bagong Tipan. Alam ninyo ba kung ano ang tinutukoy ng “tipan”? Ang “tipan” sa “Lumang Tipan” ay mula sa kasunduan ni Jehova sa mga tao ng Israel nang patayin Niya ang mga taga-Ehipto at iniligtas ang mga Israelita mula sa Paraon. Siyempre pa, ang patunay ng kasunduang ito ay ang dugo ng tupa na ipinahid sa mga piraso ng kahoy, kung saan nagtatag ang Diyos ng kasunduan sa tao, isa na kung saan ito ay sinabi na ang lahat nang may dugo ng tupa sa itaas at gilid ng katawan ng pintuan ay mga Israelita, sila ang mga piniling tao ng Diyos, at silang lahat ay ililigtas ni Jehova (sapagkat noon ay papatayin ni Jehova ang lahat ng mga panganay na lalaki ng Ehipto at panganay na mga tupa at baka). Ang kasunduang ito ay may dalawang antas ng kahulugan. Wala sa mga tao o mga alagang hayop ng Ehipto ang maihahatid ni Jehovah; papatayin Niya ang lahat ng kanilang panganay na lalaki at panganay na mga tupa at baka. Kaya, sa maraming mga libro ng propesiya hinulaan na ang mga taga-Egipto ay lubhang mapaparusahan bilang resulta ng kasunduan ni Jehova. Ito ang unang antas ng kahulugan. Pinatay ni Jehova ang mga panganay na lalaki ng Ehipto at ang lahat ng mga panganay na hayop sa sakahan, at iniligtas Niya ang lahat ng mga Israelita, na ibigsabihin na ang lahat ng mga tao sa lupain ng Israel ay itinangi ni Jehova, at ang lahat ay maililigtas; ninanais Niyang magsagawa ng pang-matagalang gawain sa kanila, at itinatag ang kasunduan sa kanila gamit ang dugo ng tupa. Patuloy mula noon, hindi papatayin ni Jehova ang mga Israelita, at sinabi na sila ang Kanyang magpakainlanmang mga pinili. Kabilang sa labing-dalawang angkan ng Israel, sisimulan Niya ang Kanyang gawain sa buong Kapanahunan ng Kautusan, bubuksan Niya ang lahat ng Kanyang mga batas sa mga Israelita, at pipili sa kanila ng mga propeta at mga hukom, at sila ang magiging sentro ng Kanyang gawain. Gumawa Siya ng isang kasunduan sa kanila: Maliban kung ang kapanahunan ay magbago, Siya ay magtatrabaho lamang kasama ng mga pinili. Ang kasunduan ni Jehova ay hindi nababago, dahil ito ay nakasulat sa dugo, at itinatag sa pamamagitan ng Kanyang piniling mga tao. Higit na mahalaga, Siya ay pumili nang naaangkop na saklaw at tudlaan kung saan magsisimula ang Kanyang gawain para sa buong kapanahunan, at sa gayon nakita ng mga tao ang kasunduan na lalong mahalaga. Ito ang ikalawang antas ng kahulugan ng kasunduan. Sa pagbubukod ng Genesis, na kung saan bago pa ang pagtatatag ng kasunduan, ang lahat ng iba pang mga libro sa Lumang Tipan ay nagtatala ng gawa ng mga Israelita pagkatapos ng pagtatatag ng kasunduan. Syempre pa, may mga paminsan-minsang mga salaysay ang mga Hentil, ngunit sa pangkalahatan, ang Lumang Tipan ay nagdo-dokumento ng gawain ng Diyos sa Israel. Dahil sa kasunduan ni Jehova sa mga Israelita, ang mga aklat na isinulat sa Kapanahunan ng Kautusan ay tinawag na ang “Lumang Tipan.” Ang mga ito ay ipinangalan sa kasunduan ni Jehova sa mga Israelita.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (2)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　9. Ang Bagong Tipan ay ipinangalan sa pagdanak ng dugo ni Jesus sa krus at ang Kanyang kasunduan sa lahat ng mga naniniwala sa Kanya. Ang kasunduan ni Jesus ay ito: Ang mga tao ay dapat maniwala sa Kanya upang ang kanilang mga kasalanan ay mapatawad ng Kanyang dugo, at sa gayon ang mga ito ay mailigtas, at isilang muli sa pamamagitan Niya, at hindi na maging mga makasalanan; ang mga tao ay dapat maniwala sa Kanya upang matanggap ang Kanyang biyaya, at hindi maghirap sa impiyerno pagkatapos nilang mamatay. Ang lahat ng mga aklat na isinulat sa Kapanahunan ng Biyaya ay dumating pagkatapos ng kasunduang ito, at lahat sila ay isinulat ang gawain at mga pagbibigkas na nakapaloob dito. Sila ay pupunta na hindi lalagpas sa pagliligtas ng pagpako sa krus ng Panginoong Diyos o sa kasunduan; silang lahat ay mga aklat na isinulat ng mga kapatid sa Panginoon na nagkaroon ng mga karanasan. Kaya, ang mga librong ito ay ipinangalan din matapos ang isang kasunduan: Ang mga ito ay tinawag na ang “Bagong Tipan.” Ang dalawang “tipan” na ito ay isinasama lamang ang Kapanahunan ng Biyaya at ang Kapanahunan ng Kautusan, at walang kaugnayan sa huling kapanahunan. Kaya, ang Biblia ay walang mahalagang gamit para sa mga tao ngayong mga huling araw. Sa karamihan, ito ay nagsisilbi bilang isang pansamantalang sanggunian, ngunit ito ay pangunahing mayroon maliit nahalaga ng paggamit.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (2)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　10. Hindi lahat ng nasa Biblia ay isang talaan ng mga salitang personal na binigkas ng Diyos. Dinodokumento lang ng Biblia ang naunang dalawang yugto ng gawain ng Diyos, kung saan ang isang bahagi ay isang talaan ng mga hula ng mga propeta, at ang isang bahagi ay mga karanasan at kaalamang isinulat ng mga taong ginamit ng Diyos sa buong panahon. Ang mga karanasan ng tao ay nabahiran ng mga opinyon at kaalaman ng tao, na hindi maiiwasan. Nasa marami sa mga aklat ng Biblia ang mga pagkaintindi ng tao, mga pagkiling ng tao, at walang katotohanang mga interpretasyon ng tao. Siyempre, karamihan ng mga salita ay resulta ng paliwanag at paglilinaw ng Banal na Espiritu, at tama ang mga interpretasyong iyon—pero hindi pa rin masasabi na sila ay tumpak na tumpak na mga pagpapahayag ng katotohanan. Ang kanilang mga pananaw tungkol sa ilang bagay ay walang iba kundi ang kaalamang nagmula sa personal na karanasan, o ang paliwanag ng Banal na Espiritu. Ang mga hula ng mga propeta ay personal na iniutos ng Diyos: Ang mga propesiya nina Isaias, Daniel, Ezra, Jeremias, at Ezekiel ay nagmula sa direktang utos ng Banal na Espiritu, ang mga taong ito ay mga tagakita, natanggap nila ang Espiritu ng propesiya, lahat sila ay propeta ng Lumang Tipan. Noong Kapanahunan ng Kautusan ang mga taong ito, na nakatanggap ng inspirasyon ni Jehova, ay maraming ipinropesiya, na direktang iniutos ni Jehova. At bakit kumilos si Jehova sa kanila? Sapagkat ang mga tao ng Israel ay ang piling tao ng Diyos: Kinailangang gawin ang gawain ng mga propeta sa kanila, at naging karapat-dapat silang makatanggap ng gayong mga paghahayag. Sa katunayan, hindi nila mismo naunawaan ang mga paghahayag ng Diyos sa kanila. Binigkas ng Banal na Espiritu ang mga salitang iyon sa pamamagitan ng kanilang bibig upang maunawaan ng mga tao sa hinaharap ang mga bagay na iyon, at makita na ang mga iyon ay talagang gawa ng Espiritu ng Diyos, ng Banal na Espiritu, at hindi nagmula sa tao, at mabigyan sila ng patibay ng gawain ng Banal na Espiritu.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　11. Ngayon, naniniwala ang mga tao na ang Biblia ay Diyos, at na ang Diyos ay Biblia. Kaya naniniwala rin sila na lahat ng salita sa Biblia ay mga salita lamang na binigkas ng Diyos, at na lahat ng ito ay sinabi ng Diyos. Iniisip pa ng mga naniniwala sa Diyos na bagama’t lahat sa animnapu’t anim na aklat ng Luma at Bagong Tipan ay isinulat ng mga tao, lahat ng ito ay ibinigay sa pamamagitan ng inspirasyon ng Diyos, at isang talaan ng mga binigkas ng Banal na Espiritu. Ito ang maling paliwanag ng mga tao, at hindi ito lubos na naaayon sa mga totoong nangyari. Sa katunayan, maliban sa mga aklat ng propesiya, karamihan sa Lumang Tipan ay talaan ng kasaysayan. Ang ilan sa mga sulat sa Bagong Tipan ay nagmula sa mga karanasan ng mga tao, at ang ilan ay nagmula sa paliwanag ng Banal na Espiritu; ang mga sulat ni Pablo, halimbawa, ay nagmula sa gawain ng tao, resultang lahat ito ng paliwanag ng Banal na Espiritu, at isinulat para sa iglesia, mga salitang nagpapayo at naghihikayat sa mga kapatid sa mga iglesia. Hindi ito mga salitang binigkas ng Banal na Espiritu—hindi makapagsasalita si Pablo sa ngalan ng Banal na Espiritu, at hindi siya isang propeta, at lalong hindi siya nakakita ng mga pangitain. Ang kanyang mga sulat ay isinulat para sa mga iglesia ng Efeso, Philadelphia, Galacia, at iba pang mga iglesia. Sa gayon, ang mga sulat ni Pablo sa Bagong Tipan ay mga isinulat ni Pablo para sa mga iglesia, at hindi mga inspirasyon mula sa Banal na Espiritu, ni hindi ito direktang binigkas ng Banal na Espiritu. Mga salita lamang ito ng pagpapayo, pag-aliw, at paghihikayat na isinulat niya para sa mga iglesia habang ginagawa ang kanyang gawain. Kaya isang talaan din ito ng marami sa gawain ni Pablo sa panahong iyon. Isinulat ito para sa lahat ng kapatid sa Panginoon, at ginawa upang sundin ng mga kapatid sa lahat ng iglesia sa panahong iyon ang kanyang payo at maging tapat sila sa lahat ng pamamaraan ng Panginoong Jesus. Hindi sinabi ni Pablo na, mga iglesia man sila noong panahong iyon o sa hinaharap, lahat ay kailangang kumain at uminom ng mga bagay na nagmula sa kanya, ni hindi niya sinabi na ang kanyang mga salita ay nagmulang lahat sa Diyos. Ayon sa sitwasyon ng iglesia sa panahong iyon, kinausap lang niya ang mga kapatid, at pinayuhan sila, at binigyang-inspirasyon silang maniwala; at pinangaralan o pinaalalahanan lang niya ang mga tao at pinayuhan sila. Ang kanyang mga salita ay batay sa kanyang sariling pasanin, at sinuportahan niya ang mga tao sa pamamagitan ng mga salitang ito. Ginawa Niya ang gawain ng isang apostol ng mga iglesia noong panahong iyon, isa siyang manggagawa na ginamit ng Panginoong Jesus, at sa gayo’y siya ang ginawang responsable sa mga iglesia, inutusan siyang isakatuparan ang gawain ng mga iglesia, kinailangan niyang malaman ang mga sitwasyon ng mga kapatid—at dahil dito, sumulat siya ng mga sulat para sa lahat ng kapatid na sa Panginoon. Lahat ng sinabi niya na nakakasigla at positibo sa mga tao ay tama, pero hindi nito kinatawan ang mga binigkas ng Banal na Espiritu, at hindi niya maaaring katawanin ang Diyos. Kapansin-pansing pag-unawa, at malaking kalapastangan sa Diyos, ang tratuhin ng mga tao ang mga talaan ng mga karanasan at mga sulat ng isang tao bilang mga salitang binigkas ng Banal na Espiritu sa mga iglesia! Totoo’yan lalo na kapag nagmumula ito sa mga sulat ni Pablo para sa mga iglesia, sapagkat ang kanyang mga isinulat ay para sa mga kapatid batay sa mga kalagayan at sitwasyon ng bawat iglesia sa panahong iyon, at ginawa upang payuhan ang mga kapatid sa Panginoon, upang matanggap nila ang biyaya ng Panginoong Jesus. Ang kanyang mga sulat ay ginawa para pukawin ang mga kapatid noong panahong iyon. Masasabi na ito ang sarili niyang pasanin, at ang pasanin ding ibinigay sa kanya ng Banal na Espiritu; tutal, isa siyang apostol na namuno sa mga iglesia noong panahong iyon, na sumulat ng mga sulat para sa mga iglesia at pinayuhan sila—iyon ang kanyang responsibilidad. Ang kanyang pagkakakilanlan ay isa lang siyang nagtatrabahong apostol, at isa lang siyang apostol na isinugo ng Diyos; hindi siya isang propeta, ni isang manghuhula. Kaya para sa kanya, ang sarili niyang gawain at ang buhay ng mga kapatid ang pinakamahalaga. Sa gayon, hindi siya makapagsasalita sa ngalan ng Banal na Espiritu. Ang kanyang mga salita ay hindi mga salita ng Banal na Espiritu, at lalong hindi masasabi na mga salita iyon ng Diyos, sapagkat si Pablo ay nilalang lamang ng Diyos, at tiyak na hindi ang pagkakatawang-tao ng Diyos. Ang kanyang pagkakakilanlan ay hindi kapareho ng kay Jesus. Ang mga salita ni Jesus ang mga salita ng Banal na Espiritu, ito ang mga salita ng Diyos, sapagkat ang Kanyang pagkakakilanlan ay kapareho ng kay Cristo—ang Anak ng Diyos. Paano Siya makakapantay ni Pablo? Kung ituturing ng mga tao ang mga sulat o salita na katulad ng kay Pablo bilang mga binigkas ng Banal na Espiritu, at sinasamba ang mga ito bilang Diyos, masasabi lamang na masyado silang walang delikadesa. Sa mas masakit na pananalita, hindi ba ito’y wala nang iba kundi kalapastangan sa Diyos? Paano makapagsasalita ang isang tao sa ngalan ng Diyos? At paano yuyukod ang mga tao sa mga talaan ng kanyang mga sulat at ng mga salitang kanyang binigkas na para bang ang mga ito ay isang “banal na aklat,” o isang “aklat ng langit”? Maaari bang bigkasin ng tao na parang balewala ang mga salita ng Diyos? Paano makapagsasalita ang isang tao sa ngalan ng Diyos? Kaya, ano ang masasabi mo—maaari bang mabahiran ng sarili niyang mga ideya ang mga isinulat niya para sa mga iglesia? Paano hindi mababahiran ang mga ito ng mga ideya ng tao? Isinulat niya ang mga sulat para sa mga iglesia batay sa personal niyang mga karanasan at sa lawak ng kanyang sariling buhay. Halimbawa, may sulat si Pablo sa mga iglesia sa Galacia na may tiyak na opinyon, at sumulat si Pedro ng isa pa, na may ibang pananaw. Alin dito ang nagmula sa Banal na Espiritu? Walang makapagsasabi nang tiyak. Sa gayon, masasabi lamang na pareho silang may pasanin para sa mga iglesia, ngunit ang kanilang mga sulat ay kumatawan sa kanilang katayuan, kinakatawan nila ang kanilang panustos at suporta para sa mga kapatid, at ang kanilang pasanin sa mga iglesia, at kinakatawan lamang nila ang gawain ng tao; hindi lubos na sa Banal na Espiritu ang mga ito. Kung sinasabi mo na ang kanyang mga sulat ay mga salita ng Banal na Espiritu, nakakatawa ka, at nilalapastangan mo ang Diyos! Ang sulat ni Pablo at ang iba pang mga sulat sa Bagong Tipan ay katumbas ng mga talambuhay ng mas bagong espirituwal na mga tao. Kapantay sila ng mga aklat ni Watchman Nee o ng mga karanasan ni Lawrence, at ng iba pa. Talagang hindi lang tinipon ang mga aklat ng bagong espirituwal na mga tao sa Bagong Tipan, pero ang diwa ng mga taong ito ay pareho: Sila ang mga taong ginamit ng Banal na Espiritu sa isang tiyak na panahon, at hindi nila maaaring direktang katawanin ang Diyos.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　12. Ang Evangelio ni Mateo sa Bagong Tipan ay itinatala ang talaangkanan ni Jesus. Sa simula, sinabi rito na si Jesus ay inapo ni Abraham, anak ni David, at anak ni Jose; pagkatapos ay sinabi rito na ipinaglihi si Jesus sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, at ipinanganak ng isang birhen—na ibig sabihin ay hindi Siya anak ni Jose o inapo ni Abraham, na hindi Siya anak ni David. Gayunman, pinipilit ng talaangkanan na iugnay si Jesus kay Jose. Pagkatapos, sinimulang itala ng talaangkanan ang proseso kung paano isinilang si Jesus. Sabi rito, si Jesus ay ipinaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, na Siya ay ipinanganak ng isang birhen, at hindi Siya anak ni Jose. Pero sa talaangkanan malinaw na nakasulat na si Jesus ay anak ni Jose, at dahil isinulat ang talaangkanan para kay Jesus, apatnapu’t dalawang henerasyon ang nakatala rito. Pagdating sa henerasyon ni Jose, mabilis nitong sinabi na si Jose ang asawa ni Maria, mga salita na nilayong patunayan na si Jesus ay inapo ni Abraham. Hindi ba pagsalungat ito? Ang talaangkanan ay malinaw na idinukumento ang kanunu-nunuan ni Jose, malinaw na ito ang talaangkanan ni Jose, pero iginigiit ni Mateo na ito ang talaangkanan ni Jesus. Hindi ba nito ikinakaila na totoong ipinaglihi si Jesus sa pamamagitan ng Banal na Espiritu? Samakatwid, ang talaangkanan bang sinabi ni Mateo ay hindi ideya ng tao? Nakakatawa! Sa ganitong paraan, alam mo na hindi lahat ng nasa aklat na ito ay nagmula sa Banal na Espiritu. Marahil, may ilang taong nag-aakala na may talaangkanan ang Diyos sa lupa, dahil itinalaga nila si Jesus bilang ika-apatnapu’t dalawang henerasyon ni Abraham. Talagang nakakatawa’yan! Matapos dumating sa lupa, paano nagkaroon ng talaangkanan ang Diyos? Kung sinasabi mong may talaangkanan ang Diyos, hindi ba n’yo Siya inihahanay sa mga nilalang ng Diyos? Sapagka’t ang Diyos ay hindi nagmula sa lupa, Siya ang Panginoon ng paglikha, at bagama’t Siya ay may katawang-tao, ang Kanyang diwa ay hindi katulad ng diwa ng tao. Paano n’yo ihahanay ang uri ng Diyos na kapareho ng uri ng nilalang ng Diyos? Si Abraham ay hindi maaaring kumatawan sa Diyos; siya ang pakay ng gawain ni Jehova nang panahong iyon, isa lamang siyang tapat na lingkod na inaprubahan ni Jehova, at isa siya sa mga tao ng Israel. Paano siya magiging ninuno ni Jesus?

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　13. Ang mga aklat ng ebanghelyo sa Bagong Tipan ay naitala dalawampu hanggang tatlumpung taon matapos ipako sa krus si Jesus. Dati-rati, Lumang Tipan lang ang binabasa ng mga tao ng Israel. Ibig sabihin, sa Kapanahunan ng Biyaya binasa ng mga tao ang Lumang Tipan. Lumitaw lamang ang Bagong Tipan sa Kapanahunan ng Biyaya. Walang Bagong Tipan nang isagawa ni Jesus ang Kanyang gawain; itinala ito ng mga tao matapos Siyang mabuhay na mag-uli at umakyat sa langit. Noon lamang nagkaroon ng Apat na Ebanghelyo, bilang karagdagan sa mga sulat nina Pablo at Pedro, gayundin ang Aklat ng Pahayag. Makalipas ang tatlong daang taon matapos umakyat si Jesus sa langit, nang tipunin ng sumunod na mga henerasyon ang kanilang mga talaan, at saka lamang nagkaroon ng Bagong Tipan. Nagkaroon lang ng Bagong Tipan nang makumpleto ang gawaing ito; wala ito dati. Natapos ng Diyos ang lahat ng gawaing iyon, nagawa ni apostol Pablo ang lahat ng gawaing iyon, at pagkatapos ay pinagsama ang mga sulat nina Pablo at Pedro, at ang pinakadakilang pangitaing itinala ni Juan sa isla ng Patmos ang inihuli, sapagkat ipinropesiya nito ang gawain sa mga huling araw. Lahat ng ito ay isinaayos ng susunod na mga henerasyon, at iba ito kaysa mga binigkas sa ngayon. Anumang itinala ngayon ay ayon sa mga hakbang ng gawain ng Diyos; ang pinagkakaabalahan ng mga tao ngayon ay ang gawaing personal na ginagawa ng Diyos, at ang mga salitang personal Niyang binigkas. Hindi mo kailangang makialam—ang mga salita, na direktang nagmula sa Espiritu, ay isinaayos nang paisa-isang hakbang, at naiiba sa pag-aayos ng mga talaan ng tao. Masasabi na ang kanilang itinala ay ayon sa antas ng kanilang pinag-aralan at kakayahan. Ang kanilang itinala ay mga karanasan ng mga tao, at bawat isa ay may sariling paraan ng pagtatala at pagkaalam, at bawat talaan ay naiiba. Kaya, kung sinasamba n’yo ang Biblia bilang Diyos napakamangmang at napakatanga n’yo! Bakit hindi n’yo hanapin ang gawain ng Diyos sa ngayon? Ang gawain ng Diyos lamang ang makapagliligtas sa tao. Hindi maililigtas ng Biblia ang tao, hindi man lang ito nagbago nang ilang libong taon, at kung sasambahin n’yo ang Biblia hinding-hindi n’yo makakamtan ang gawain ng Banal na Espiritu.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　14. Maraming tao ang naniniwala na ang pag-unawa at magawang ipaliwanag ang Biblia ay katulad ng paghahanap ng tunay na landas—ngunit sa katunayan, ganoon ba kadali ang mga bagay? Walang kahit isa ang nakakakilala sa katotohanan ng Biblia: na hindi hihigit pa sa makasaysayang tala ng gawain ng Diyos, at isang testamento sa nakaraang dalawang yugto ng gawain ng Diyos, at hindi nagbibigay sa iyo ng pag-unawa sa mga layunin ng gawain ng Diyos. Ang bawat isa na nakapagbasa ng Biblia ay alam na ito ay nagtatala sa dalawang yugto ng gawain ng Diyos sa Kapanahunan ng Kautusan at ang Kapanahunan ng Biyaya. Ang Lumang Tipan ay nagsasalaysay sa kasaysayan ng Israel at ang gawain ni Jehova mula sa oras ng paglikha hanggang sa katapusan ng Kapanahunan ng Kautusan. Ang Bagong Tipan ay nagtatala ng gawain ni Jesus sa lupa, na kung saan ay nasa Apat na Ebanghelyo, pati na rin ang gawain ni Pablo; hindi ba sila mga tala ng kaysayan? Ang pagpapalitaw sa mga bagay ng nakaraan sa panahon ngayon ay ginagawa silang kasaysayan, at hindi mahalaga kung gaano katotoo o tunay ang mga ito, ang mga ito ay kasaysayan pa rin—at ang kasaysayan ay hindi maaaring makatugon sa kasalukuyan. Sapagka’t ang Diyos ay hindi tumitingin pabalik sa kasaysayan! At kaya, kung iyo lamang nauunawaan ang Biblia, at walang naiintindihan sa gawain na nilaan na gawin ngayon ng Diyos, at kung naniniwala kayo sa Diyos ngunit hindi hinahanap ang gawain ng Banal na Espiritu, sa gayon ay hindi ninyo nauunawaan kung ano ang ibig sabihin ng paghahanap sa Diyos. Kung binabasa ninyo ang Biblia upang pag-aralan ang kasaysayan ng Israel, upang saliksikin ang kasaysayan ng paglikha ng Diyos sa lahat ng mga kalangitan at kalupaan, sa gayon ay hindi kayo naniniwala sa Diyos. Ngunit ngayon, dahil naniniwala kayo sa Diyos, at nagpapatuloy sa buhay, dahil kayo ay nagpapatuloy sa pagkakilala sa Diyos, at hindi ipinagpapatuloy ang mga patay na liham at doktrina, o ang pag-unawa ng kasaysayan, dapat ninyong hanapin ang kalooban ng Diyos ngayon, at dapat ninyong hanapin ang direksyon ng gawain ng Banal na Espiritu. Kung kayo ay isang arkeologo maaari ninyong mabasa ang Biblia—ngunit kayo ay hindi, kayo ay isang naniniwala sa Diyos, at mabuting hanapin ninyo ang kalooban ng Diyos sa ngayon.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　15. Ang Biblia ay isang makasaysayang talaan ng gawain ng Diyos sa Israel, at mga pagtatala sa maraming mga panghuhula ng mga sinaunang propeta pati na rin ang ilan sa mga pahayag ni Jehova sa Kanyang gawain sa panahong iyon. Kaya, ang tinitingnan ng lahat ng mga tao ang librong ito na “banal” (sapagka’t ang Diyos ay banal at dakila). Syempre, ang lahat ng ito ay resulta sa kanilang paggalang kay Jehova at sa kanilang pagsamba sa Diyos. Ang mga tao ay sumasangguni lamang sa aklat na ito sa ganitong paraan dahil ang mga nilalang ng Diyos ay lubhang sumasamba sa kanilang Maylalang, at mayroong ding mga taong tinatawag ang aklat na ito na isang “makalangit na aklat.” Sa katunayan, ito ay isa lamang tala ng tao. Ito ay hindi personal na pinangalananni Jehova, at hindi rin personal na ginabayan ni Jehova ang paglikha nito. Sa ibang salita, ang may-akda ng aklat na ito ay hindi ang Diyos, kundi ang mga tao. Ang “Banal” Biblia ay ang magalang na pamagat lamang na binigay dito ng tao. Ang pamagat na ito ay hindi pinagpasiyahan ni Jehova at ni Jesus pagkatapos ng kanilang pagtalakay sa bawat isa; ito ay walang iba kundi ang ideya ng tao. Sapagkat ang aklat na ito ay hindi sinulat ni Jehova, higit na hindi ni Jesus. Sa halip, ito ay ang mga salaysay ng maraming mga sinaunang propeta, apostoles, at manghuhula, na kung saan ay pinagsama-sama sa isang libro ng mga sunod na henerasyon bilang isang libro ng sinaunang kasulatan na, para sa mga tao, tila lubhang banal, isang libro na sa tingin nila ay naglalaman ng maraming hindi maarok at malalim na misteryo na naghihintay mabuksan ng susunod namga henerasyon. Dahil dito, ang mga tao ay lalong mas naging handa upang maniwala na ang aklat na ito ay isang “makalangit na aklat.” Sa karagdagan ng Apat na Ebanghelyo at ang Aklat ng Pahayag, ang mga saloobin ng tao hinggil dito ay partikular na naiiba mula sa anumang iba pang libro, at sa gayon walang kahit isa ang sumubok upang pag-aralan itong “makalangit na aklat”—dahil ito ay lubhang “banal.”

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　16. Ngayon, pinag-aaralan Ko ang Biblia sa ganitong paraan at hindi ito nangangahulugan na ikinasusuklaman ko ito, o itinatanggi ang halaga nito para sa sanggunian. Ipinapaliwanag Ko ang mga likas na halaga at mga pinagmulan ng Biblia sa inyo upang ihinto ninyo ang pananatilisa kadiliman. Dahil ang mga tao ay may maraming pananaw tungkol sa Biblia, at karamihan sa kanila ay mali; ang pagbasa ng Biblia sa paraang ito ay hindi lamang humahadlang sa kanila mula sa pagkakaroon nang kung ano ang nararapat, ngunit, mas mahalaga, pinipigilan nito ang gawain na Aking nilalayong gawin. Ito ay isang napakalaking istorbo para sa mga gawain sa hinaharap, at nagbibigay lamang ng mga balakid, hindi kapakinabangan. Kaya, ang tinuturo ko sainyo ay ang simpleng diwa lamang at ang nasa loob ng kuwento ng Biblia. Hindi Ko sinasabi na huwag ninyong basahin ang Biblia, o lumibot kayo at ipahayag na ito ay ganap na walang halaga, kundi na kayo ay magkaroon ngwastong kaalaman at pananaw sa Biblia. Huwag maging masyadong may kiling! Kahit na ang Biblia ay isang aklat ng kasaysayan na isinulat ng mga tao, tinatala rin nito ang karamihan ng mga prinsipyo na kung saan ang mga sinaunang santo at propeta ay naglingkod sa Diyos, pati na rin ang mga kamakailang karanasan ng mga apostoles sa paglilingkod sa Diyos—lahat ng mga ito ay totoong nakita at nakilala ng mga taong ito, at maaaring magsilbi bilang sanggunian para sa mga tao sa kapanahunang ito sa paghahanap ng tunay na landas. Kaya, sa pagbabasa ng Biblia ang mga tao ay maaari ring makakuha ng maraming paraan sa buhay na hindi maaaring matagpuan sa iba pang mga libro. Ang mga paraan na ito ay ang mga daan sa buhay na gawain ng Banal na Espiritu na naranasan ng mga propeta at apostoles sa mga nagdaang kapanahunan, at karamihan sa mga salita ay mahalaga, at maaaring magbigay ng mga pangangailangan ng tao. Kaya, ibig ng lahat na magbasa ng Biblia. Dahil sa napakarami ang nakakubli sa Biblia, ang mga pananaw ng tao hinggil dito ay hindi tulad sa mga kasulatan ng dakilang espirituwal na mga kaanyuan. Ang Biblia ay isang talaan at koleksyon ng mga karanasan at kaalaman ng mga taong naglingkod kay Jehova at ni Jesus sa luma at bagong kapanahunan, at sa gayon ang mga sunod na henerasyon ay makayanang matamo ang maramingkaliwanagan, pagliliwanag, at mga landas upang magsanay mula dito. Ang dahilan kung bakit ang Biblia ay mas mataas kaysa sa mga kasulatan ng sinumang dakilang espirituwal na kaanyuan ay sapagkat ang lahat ng kanilang mga kasulatan ay hinango mula sa Biblia, ang kanilang mga karanasan ay lahat nagmula sa Biblia, at lahat sila ay ipinapaliwanag ang Biblia. At sagayon, bagaman ang mga tao ay maaaring makakuha ng kakailanganin mula sa mga libro ng anumang dakilang espirituwal na kaanyuan, sinasamba pa rin nila ang Biblia, dahil ito ay tila sobrang mataas at malalim para sa kanila! Kahit na ang Biblia ay pinagsasama ang ilang mga aklat ng mga salita ng buhay, tulad ng mga liham nila Pablo at sulat ni Pedro, at bagaman ang mga tao ay maaaring mabigyan matulungan ng mga librong ito, nakalipas pa rin ang mga librong ito, ang mga ito ay nabibilang pa rin sa lumang kapanahunan, at kahit na gaano man sila kabuti, ang mga ito ay angkop lamang para sa isang panahon, at hindi panghabang-panahon. Sapagka’t ang gawain ng Diyos ay palaging umuunlad, at ito ay hindi maaaring simpleng tumigil sa panahon nina Pablo at Pedro, o palagiang mananatili sa Kapanahunan ng Biyaya kung saan si Jesus ay ipinako sa krus. At kaya, ang mga librong ito ay angkop lamang para sa Kapanahunan ng Biyaya, hindi para sa Kapanahunan ng Kaharian ng huling mga araw. Ang mga ito ay maaari lamang maglaan para sa mga mananampalataya ng Kapanahunan ng Biyaya, hindi para sa mga santo ng Kapanahunan ng Kaharian, at hindi mahalaga kung gaano sila kabuti, ang mga ito ay lipas pa rin. Ito ay pareho sa gawain ni Jehova ng paglikha o sa Kanyang gawain sa Israel: Hindi mahalaga kung gaano kahusay ang gawaing ito, ito ay hindi pa rin napapanahon, at ang oras ay darating pa rin nang ito ay lumipas. Ang gawa ng Diyos ay pareho rin: Ito ay dakila, ngunit darating ang panahon na ito ay magtatapos; hindi ito maari na palagiang manatili sa gitna ng gawain ng paglikha, ni hindi rin isa sa pagpapako sa krus. Hindi mahalaga kung paano kapani-paniwala ang gawain ng pagpapako sa krus, hindi mahalaga kung gaano kabisa ito sa pagdaig kay Satanas, ang gawain ay, pagkatapos ng lahat, ay gawain pa rin, at ang kapanahunan, pagkatapos ng lahat, ay kapanahunan pa rin; ang gawain ay hindi maaaring palagiang manatili sa parehong pundasyon, ni ang mga panahon din ay kailanman hindi magbago, dahil doon ay mayroong paglikha at doon ay dapat mayroong huling mga araw. Ito ay tiyak na mangyayari! Kaya, ngayon ang mga salita ng buhay sa Bagong Tipan—ang mga liham ng mga apostoles, at ang Apat na Ebanghelyo—ay naging makasaysayang mga libro, sila ay naging lumang almanak, at paano ang lumang almanak ay magdadala sa mga tao sa bagong kapanahunan? Hindi alintana ang kakayahan ng mga almanake na ito sa pagbibigay sa mga tao ng buhay, hindi alintana kung paano nito magagawang akayin ang mga tao sa krus, hindi ba ang mga ito ay lipas na? Hindi ba walana silang mga halaga? Kaya, sinasabi ko na hindi dapat kayo bulag na naniniwala sa mga almanake na ito. Ang mga ito ay masyadong luma, hindi nila kayo kayang dalhin sa bagong gawain, at maaaring pabigat lamang sila sa inyo. Hindi lamang sa hindi nila kayo madadala sa bagong gawain, at sa bagong pagpasok, ngunit dinadala kayo ng mga ito sa lumang relihiyosong mga simbahan—at kung gayon, hindi ba kayo paurong sa inyong paniniwala sa Diyos?

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　17. Upang maunawaan ang Biblia, upang maunawaan ang kasaysayan, ngunit hindi upang maunawaan kung ano ang ginagawa ng Banal na Espiritu ngayon—iyon ay mali! Nagawa mong napakahusay ang pag-aralan ang kasaysayan, nakagawa kayo ng isang napakahusay na trabaho, ngunit wala kayong nauunawaan sa gawain na ginagawa ng Banal na Espiritu ngayon. Hindi ba ito ay kamangmangan? Ang ibang mga tao ay magtatanong sa inyo: “Ano ang ginagawa ng Diyos sa ngayon? Ano ang dapat ninyong pasukin sa araw na ito? Kumusta na ang inyong pagtugis sa buhay? Naiintindihan ba ninyo ang kalooban ng Diyos?” Wala kayong magiging tugon sa kanilang mga katanungan—kaya ano ang alam ninyo? Sasabihin ninyo: Alam ko lamang na dapat akong tumalikod sa laman at kilalanin ang aking sarili. At kapag sila ay magtatanong pagkatapos “Ano pa ang iba mong batid?” sasabihin ninyo na alam rin namin kung paano ang pagsunod sa lahat ng mga pagsasaayos ng Diyos, at kaunting nauunawaan ang kasaysayan ng Biblia, at iyon lamang lahat. Iyon lamang ba ang lahat na inyong nakamit sa paniniwala sa Diyos sa mga nakalipas na taon? Kung iyon lamang ang lahat na inyong nauunawaan, sa gayon kayo ay lubhang nagkukulang.

　　mula sa “ Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　1. Sa maraming taon, ang mga kinaugalian na paraan ng paniniwala ng mga tao (ng Kristiyanidad, ang isa sa tatlong pangunahing relihiyon ng mundo) ay ang basahin ang Biblia; ang paglihis mula sa Biblia ay hindi paniniwala sa Panginoon, ang paglihis mula sa Biblia ay isang masamang uri ng kulto, at maling hidwang paniniwala, at kahit na basahin pa ng mga tao ang ibang mga libro, ang pundasyon ng mga librong ito ay dapat ang pagpapaliwanag sa Bibilia. Na ang ibig sabihin, kung sasabihin mo na naniniwala kasa Diyos, dapat mong basahin ang Biblia, dapat mong kainin at inumin ang Biblia, at sa labas ng Biblia hindi ka dapat sumamba ng ibang libro na hindi kasangkotang Biblia. Kung gagawain mo iyon, samakatwid pinagtataksilan mo ang Diyos. Mula ng panahon nang mayroong Biblia, ang paniniwala ng mga tao sa Panginoon ay ang paniniwala sa Biblia. Sa halip na sabihing ang mga tao ay naniniwala sa Panginoon, mas mabuti na sabihing sila ay naniniwala sa Biblia; sa halip na sabihin nila na sinimulan na nila ang pagbabasa ng Biblia, mas mabuti na sabihin na sinimulan na nila ang paniniwala sa Biblia; at sa halip na sabihin nilang nanumbalik sila sa Panginoon, mas mabuting sabihin na sila’y nanumbalik sa Biblia. Sa ganitong paraan, sinasamba ng mga tao ang Biblia na parang ito ay Diyos, na parang ito ay kanilang dugong-buhay at ang kawalannito’y tulad ng kawalan ng kanilang mga buhay. Tinitingnan ng mga tao ang Biblia bilang kasingtaas gaya ng Diyos, at may mga tao na nakikita ito na mas mataas pa kaysa sa Diyos. Kung ang mga tao ay hindi taglay ang gawa ng Banal na Espiritu, kung hindi nila nadarama ang Diyos, maaari silang magpatuloy mamuhay—ngunit sa oras na mawala sa kanila ang Biblia, o mawala ang mga bantog na kabanata at kasabihan mula sa Biblia, sa gayon parang nawala na ang kanilang buhay. At kaya, sa oras na naniwala ang tao sa Panginoon nag-uumpisa na nilang basahin ang Biblia, at kabisahin ang Biblia, at mas marami sa Biblia na kanilang makakabisa, mas napapatunayan nila ang kanilang pagmamahal sa Panginoon at ang kanilang pananampalataya. Ang mga taong nakapagbasa ng Biblia at naibibigkas ito sa iba ay mabuting mga kapatid na lalaki at babae. Sa lahat ng mga taong nakalipas, ang pananampalataya ng mga tao at katapatan sa Panginoon ay sinusukat ayon sa lawak ng kanilang pag-unawa sa Biblia. Payak na hindi nauunawaan ng karamihan ng mga tao kung bakit sila kailangang maniwala sa Diyos, o kung paano maniwala sa Diyos, at walang ibang gagawin kundi bulag na humanap ng palatandaan upang maunawaan ang mga kabanata sa Biblia. Hindi nila kailanman hinanap ang landas ng gawa ng Banal na Espiritu; sa hinabahaba, wala silang ibang ginawa kundi desperadong mag-aral at mag-imbestiga ng Biblia, at walang sinumang humanap ng bagong gawa ng Banal na Espiritu sa labas ng Biblia, walang ibang lumihis mula sa Biblia, o nagtangkang umalis mula sa Biblia. Sa lahat ng mga nakaraang taon pinag-aralan ng mga tao ang Biblia, nakahanap sila ng mga paliwanaga at nagsikap na maglaan ng gayong daming trabaho; marami rin silang pagkakaibang opinyon tungkol sa Biblia, na kung saan walang katapusan nilang pinagtatalunan, gaya ng halos dalawang libong magkakaibang denominasyon na nabuo ngayon. Silang lahat ay nagnanais makahanap ng ilang tanging mga paliwanag, o mas malalim na mga misteryo sa Biblia, nais nilang galugarin ito, at makita ito sa likuran ng gawain ni Jehovah sa Israel, o likuran ng gawain ni Jesus sa Judea, o karagdagang mga misteryo na walang sinumang nakakaalam. Ang paglapit ng mga tao sa Biblia ay isang pagkahumaling at pananampalataya, at walang sinuman ang ganap na klaro sa loob ng istorya at sustansya ng Biblia. Kaya, ang resulta sa ngayon ay, ang mga tao ay mayroon pa ring di-maisalarawang pakiramdam ng kahiwagaan pagdating sa Biblia; higit pa doon, sila’y nahuhumaling dito, at may pananampalataya rito. Ngayon, lahat ay nagnanais na mahanap ang mga propesiya ng mga gawa sa huling mga araw sa Biblia, nais nilang matuklasan kung anong trabaho ang ginagawa ng Diyos sa huling mga araw, at kung anong mga pangitain ang naroon sa huling mga araw. Sa paraang ito, ang kanilang pagsamba sa Biblia ay nagiging mas taimtim, at habang mas papalapit sa huling mga araw, mas higit na tiwala ang inilalaan nila sa mga propesiya ng Biblia, partikular sa tungkol doon sa mga huling araw. Sa ganoong bulag na paniniwala sa Biblia, na may tulad na pagtitiwala sa Biblia, wala silang pagnanais na hanapin ang gawain ng Banal na Espiritu. Sa mga pagkakaintindi ng mga tao, sa isip nila ang Biblia lamang ang magdadala ng gawa ng Banal na Espiritu; sa Biblia lamang nila makikita ang mga yapak ng Diyos; sa Biblia lamang nakatago ang mga misteryo ng mga gawain ng Diyos; sa Biblia lamang—wala sa ibang libro o mga tao—ang makakapaglinaw ng lahat tungkol sa Diyos at ang kabuuan ng Kanyang gawain; ang Biblia ang maaaring maghatid ng gawa ng langit sa lupa; at parehong ang Biblia ang maaaring magsimula at magwakas ng mga kapanahunan. Sa mga pagkakakaintinding ito, walang inklinasyon ang mga tao na hanapin ang gawa ng Banal na Espiritu. Kaya, gaano man kalaki ang tulong na nagawa ng Biblia sa tao noong nakalipas, ito’y naging isang balakid sa pinakabagong gawa ng Diyos. Kung wala ang Biblia, maaaring hanapin ng mga tao ang mga yapak ng Diyos sa ibang dako, ngunit ngayon, ang Kanyang mga yapak ay “nakapaloob” sa Biblia, at ang pagpapalawak ng Kanyang pinakabagong gawa ay naging mas mahirap, at isang pataas na pakikipaglaban. Ito lahat ay dahil sa kilalang mga kabanata at mga kasabihan mula sa Biblia, pati iba’t ibang mga propesiya ng Biblia. Ang Biblia ay naging isang idolo sa isip ng mga tao, ito ay naging isang malaking palaisipan sa kanilang mga utak, at simpleng hindi na nila kayang maniwala na maaaring eksklusibong makakagawa ang Diyos sa Biblia, hindi nila kayang maniwala na ang mga tao ay maaaring makita ang Diyos sa labas ng Biblia, mas lalong hindi nila kayang maniwala na ang Diyos ay maaaring lumisan sa Biblia sa panahon ng huling gawa at magsimula ng panibago. Ito ay hindi maarok ng mga tao; sila ay hindi dito makapaniwala, at hindi rin nila maisip ito. Ang Biblia ay naging isang malaking balakid sa pagtanggap ng mga tao sa bagong gawain ng Diyos, at pinahirap nito na palawakin ang bagong gawa.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　2. Noong unang panahon, bago pa sa Kapanahunan ng Biyaya nagbabasa ang mga tao ng Biblia, ngunit sa panahong iyon mayroon lamang Lumang Tipan; walang Bagong Tipan. Mula nang magkaroon ng Lumang Tipan ng Biblia, sinimulan ng tao ang pagbabasa ng banal na kasulatan. Matapos na ang paggabay ni Jehova sa kanya ay nagwakas, isinulat ni Moises ang Genesis, Exodo, at Deuteronomio.... Inalala niya ang gawain ni Jehova sa oras na iyon, at isinulat ito. Ang Biblia ay isang aklat ng kasaysayan. Siyempre, ito rin ay naglalaman ng ilan sa mga hula ng mga propeta, at siyempre, ang mga hulang ito ay hindi nangangahulugan na kasaysayan. Napapaloob sa Biblia ang ilang bahagi—hindi lamang panghuhula, o gawa ni Jehova, o mayroon lamang sulatin ni Pablo. Kailangan ninyong malaman kung gaano karaming mga bahagi ang napapaloob sa Biblia; ang Lumang Tipan ay naglalaman ng Genesis, Exodo..., at mayroon ding mga aklat ng hula na kanilang isinulat. Sa katapusan, ang Lumang Tipan ay nagtatapos sa Aklat ni Malakias. Itinatala nito ang gawa saKapanahunan ng Kautusan, na siyang pinamunuan ni Jehova; mula sa Genesis hanggang Libro ng Malakias, ito ay komprehensibong tala ng lahat ng gawa ng Kapanahunan ng Kautusan. Sa madaling salita, ang Lumang Tipan ay tala ng lahat ng karanasng ng tao na ginabayan ni Jehova sa Kapanahunan ng Kautusan. Noong Kapanahunan ng Kautusan sa Lumang Tipan, ang karamihan ng mga propeta na inalagaan ni Jehova aynagbanggit ng hula para sa Kanya, nagbigay sila ng mga panuto sa iba’t ibang mga tribo at bansa, at hinulaan ang gawa na gagawin ni Jehova. Ang mga inalagaang tao na ito ay nabigyan ng Espiritu ng propesiya ni Jehova: Kanilang nakita ang mga pangitain mula kay Jehova, at narinig ang Kanyang boses, at kaya sila’y nabigyan-inspirasyon Niya at nagsulat ng propesiya. Ang gawa na kanilang ginawa ay pahayag ng tinig ni Jehova, gawa ito ng propesiya na kanilang ginawa sa ngalan ni Jehova, at ang gawa ni Jehova noong panahong iyon ay simpleng gabayan ang mga tao sa paggamit sa Espiritu; hindi Siya nagkatawang-tao, at hindi nakita ng mga tao ang Kanyang mukha. Kaya, pinapag-iral Niya ang maraming propeta upang magawa ang Kanyang trabaho, at binigyan sila ng mga orakulo na kanilang ipinamana sa bawat tribo at lahi ng Israel. Ang kanilang mga gawa ay bigkasin ang propesiya, at ang ilan sa kanila’y sinulat ang mga tagubilin ni Jehova sa kanila upang maipakita sa iba. Inalagaan ni Jehova ang mga taong ito upang salitain ang propesiya, upang hulaan ang gawa ng hinaharap o ang gawa na dapat pang matapos sa oras na iyon, upang makita ng mga tao ang nakakamangha at karunungan ni Jehova. Ang mga aklat na ito ng propesiya ay sadyang naiiba sa ibang mga aklat ng Biblia; sila ay mga salita na binigkas o sinulat ng mga binigyan ng Espiritu ng propesiya—ng mga nagkamit ng mga pangitan o boses mula kay Jehova. Bukod sa mga aklat ng propesiya, ang lahat ng iba sa Lumang Tipan ay mga talaan na gawa ng mga tao matapos magawa ni Jehova ang Kanyang gawain. Ang mga librong ito ay hindi makakapalit sa mga hulang sinabi ng mga propeta na pinapag-iral ni Jehova, katulad ng Genesis at Exodo na hindi maikukumpara sa Libro ni Isaias at sa Libro ni Daniel. Ang mga propesiya ay winikabago ipinatupad ang gawa; ang ibang libro, sa mga oras na ito, ay isinulat bago pa ito natapos, na siya namang kakayanan ang mga tao. ... Sa paraang ito, kung ano ang nakasulat sa Biblia ay pulos gawa sa Israel nang oras na iyon. Ang mga salitang winika ng mga propeta, ni Isaias, Daniel, Jeremias, at Ezekiel ... ang kanilang mga salita ay hula ng Kanyang ibang gawa sa mundo, hinuhulaan nila ang gawa ng Mismong Diyos na si Jehova. Ang lahat ng ito ay mula sa Diyos, ito ay ang gawa ng Banal na Espiritu, at bukod sa mga aklat na ito ng mga propeta, lahat ng iba ay tala ng mga taong nakaranas ng mga gawain ni Jehova nang panahong iyon.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　3. Ang gawain ng paglikha ay nangyari bago ang sangkatauhan, ngunit dumating lamang ang Aklat ng Genesis matapos magkaroon ng sangkatauhan; ito ay isang aklat na isinulat ni Moises noong Kapanahunan ng Kautusan. Ito ay tulad ng mga bagay na nangyayari sa inyo sa araw na ito: Pagkatapos nilang mangyari, sinusulat ninyo ang mga ito para ipakita sa mga tao sa hinaharap, at para sa mga tao sa hinaharap, ang inyong mga naitala ay bagay na nangyari noong nakalipas na panahon—ito’y wala nang iba kundi isang kasaysayan. Ang mga bagay na naitala sa Lumang Tipan ay gawain ni Jehova sa Israel, at kung saan ang nakatala sa Bagong Tipan ay gawain ni Jesus noong Kapanahunan ng Biyaya; itinala nila ang gawa na tinapos ng Diyos sa dalawang magkaibang kapanahunan. Ang Lumang Tipan ay nagtatala ng gawain ng Diyos noong Kapanahunan ng Kautusan, at kaya ang Lumang Tipan ay makasaysayang libro, habang ang Bagong Tipan ay bunga ng gawain sa Kapanahunan ng Biyaya. Nang simulan ang bagong gawa, ang mga librong ito ay naluma—at kaya, ang Bagong Tipan ay isa ring pangkasaysayang libro. Siyempre, ang Bagong Tipan ay hindi kasing-sistematiko tulad ng Lumang Tipan, o nagtatala ng kasing-daming mga bagay.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　4. Anong uri ng libro ang Biblia? Ang lumang tipan ay ang gawain ng Diyos sa Kapanahunan ng Kautusan. Ang Lumang Tipan ng Biblia ay nagtatala ng lahat ng gawain ni Jehova noong Kapanahunan ng Kautusan at ang Kanyang gawain ng paglikha. Ang lahat ng ito ay nagtatala ng gawana tinapos ni Jehova, at ito ay wakasang tumatapos sa mga salaysay ng gawain ni Jehova sa Libro ng Malakias. Ang Lumang Tipan ay nagtatala ng dalawang pirasong gawa na tinapos ng Diyos: Ang isa ay ang gawain ng paglikha, at ang isa ay pag-aatas ng mga kautusan. Ito ay parehong gawain na ginawa ni Jehova. Ang Kapanahunan ng Kautusan ay kumakatawan sa gawain ng Diyos sa ilalim ng pangalan ni Jehova; ito ay kabuuan ng mga gawa na pangunahing ipinatupad sa ilalim ng pangalan ni Jehova. Kaya, ang Lumang Tipan ay nagtatala ng gawain ni Jehova, at ang Bagong Tipan ay nagtatala ng gawain ni Jesus, gawa na siyang pangunahing ipinatupad sa ilalim ng pangalan ni Jesus. Karamihan sa kahalagahan ng pangalan ni Jesus at gawain na Kanyang ginawaay nakatala sa Bagong Tipan.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　5. Kung nais mong makita ang gawa ng Kapanahunan ng Kautusan, at makita kung paano ang mga Israelita sumunod sa landas ni Jehova, sa gayon dapat mong basahin ang Lumang Tipan; kung nais mong maunawaan ang gawa ng Kapanahunan ng Biyaya, sa gayon dapat mong basahin ang Bagong Tipan. Ngunit paano mo makikita ang mga gawain sa huling mga araw? Kailangan ninyong tanggapin ang pamumuno ng Diyos ng ngayon, at magsimulang gumawa ng trabaho sa araw na ito, dahil ito’y bagong gawa, at wala pang nakapagtatala nito sa Biblia. Ngayon, ang Diyos ay nagkatawang-tao at pumili ng iba sa Tsina. Ang Diyos ay gumagawa sa mga taong ito, nagpapatuloy Siyang gumawa ng Kanyang gawain sa mundo, nagpapatuloy mula sa gawa sa Kapanahunan ng Biyaya. Ang gawain ng araw na ito ay isang landas na hindi pa kailanman nalakaran ng tao, at landas na walang sinuman ang nakakita. Ito ay gawa na hindi kailan pa man nagawa—ito ay pinakabagong gawa ng Diyos sa mundo. Kaya, ang gawa na hindi pa nagawa noon ay hindi kasaysayan, dahil ang ngayon ay ngayon, at hindi pa nagiging nakaraan. Hindi alam ng mga tao na ang Diyos ay ay nakagawa nang mas higit, mas bagong gawain sa mundo, at sa labas ng Israel, na ito’y nawala na sa saklaw ng Israel, at lampas sa panghuhula ng mga propeta, na ito’y bago at kahanga-hangang gawa na wala sa mga propesiya, at mga bagong gawa na lampas sa Israel, at gawa na hindi maaaring maramdaman o akalain ng mga tao. Paanong ang Biblia ay naglalaman ng malinaw na mga talaan ng nasabing gawa? Sino ang maaaring magtala ng bawat piraso ng gawa ngayon, nang walang makakaligtaan, na mauuna muna? Sino ang maaaring magtala nitong mas makapangyarihan, mas matalinong gawa na sumasalungat sa kinaugalian na nasa lumang inaamag na libro? Ang gawa ng araw na ito ay hindi kasaysayan, at dahil dito, kung nais ming lumakad sa bagong landas ngayon, sa gayon kailangan mong lisanin ang Biblia, dapat kanghumayo lampas sa mga libro ng propesiya o kasaysayan na nasa Biblia. Matapos lamang ng iyon maaari kang makalakad sa bagong landas nang maayos, at sa gayon lamang kayo makakapasok sa bagong kaharian at sa bagong gawain. Dapat mong maunawaan kung bakit, ngayon, hinihiling sa iyo na huwag basahin ang Biblia, kung bakit mayroong ibang gawa na hiwalay sa Biblia, kung bakit ang Diyos ay hindi na naghanap nang mas bago, mas detalyadong kasanayan sa Biblia, kung bakit sa halip ay mayroong mas makapangyarihang gawa sa labas ng Biblia. Ito ang lahat ng dapat ninyong maunawaan. Kailangan mong malaman ang pagkakaiba sa pagitan ng luma at bagong gawa, at kahit na hindi mo binabasa ang Biblia, dapat kaya mo itong mapag-aralan; kung hindi, sasambahin mo pa rin ang Biblia, at magiging mahirap ito para sa iyo na makapasok sa bagong gawa at sumailalim sa mga bagong pagbabago.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　6. Yamang mayroong mas mataas na paraan, bakit mag-aaral nang mas mababa, wala-na-sa-panahong paraan? Yamang may bagong mga pagbigkas, at mas bagong gawa, bakit mamumuhay sa gitna ng lumang makasaysayang mga talaan? Ang mga bagong pagbigkas na maaaring makapaglaan sa inyo, na nagpapatunay na ito ay bagong gawa; ang mga lumang talaan ay hindi ka papagsawain, o tutugon sa iyong kasalukuyang pangangailangan, na nagpapatunay na sila’y kasaysayan, at hindi gawa ng dito at ngayon. Ang pinakamataas na paraan ay ang pinakabagong gawa, at sa bagong gawa, kahit gaano pa kataas ang daan ng nakaraan, ito pa rin ay kasaysayan ng mga pagninilay ng mga tao, at kahit gaano pa ang halaga nito bilang sanggunian, ito pa rin ay lumang landas. Kahit na ito ay naitala sa “banal na aklat,” ang lumang landas ay kasaysayan; kahit na walang nakatala nito sa “banal na aklat,” ang bagong landas ay ang dito at ngayon. Ang ganitong paraan maaari kang iligtas, at maaari kang magbago sa ganitong paraan, dahil ito ay gawa ng Banal na Espiritu.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　7. Ang Biblia ay isang makasaysayang aklat, at kung iyong kinain at inimon ang Lumang Tipan sa Kapanahunan ng Biyaya—kung iyong ipinatupad kung ano ang kinailangan sa oras ng Lumang Tipan noong Kapanahunan ng Biyaya—maaaring tanggihan ka ni Jesus, at kondenahin ka; kung ipinatupad mo ang Lumang Tipan sa gawa ni Jesus, ikaw sana’y naging isang Pariseo. Kung, ngayon, ipinag-isa ninyo ang Luma at Bagong Tipan upang kainin at inumin, at ipatupad, kung gayon kokondenahin ka ng Diyos ng ngayon; kayoay maiiwan sa gawa ng Banal na Espiritu ngayon! Kung kumain kayo ng Lumang Tipan, at kumain ng Bagong Tipan, sa gayon kayo ay nasa labas ng daloy ng Banal na Espiritu! Sa panahon ni Jesus, pinamunuan ni Jesus ang mga Hudyo at ang lahat ng sumunod sa Kanya ayon sa gawa ng Banal na Espiritu sa Kanya noong oras na iyon. Hindi Niya ginamit ang Biblia bilang basehan ng Kanyang ginawa, kundi nagsalita ayon sa Kanyang gawain; hindi Niya pinakinggan kung ano ang sinabi ng Biblia, o naghanap Siya sa Biblia ng landas upang pamunuan ang Kanyang mga tagasunod. Mula sa kung saan Siya nagsimula ng gawa, ipinalaganap Niya ang daan ng pagsisisi—isang salita kung saan walang pagbanggit sa mga propesiya sa Lumang Tipan. Hindi lamang Siya kumilos ayon sa Biblia, kundi Siya ay namuno rin sa bagong daan, at gumawa ng bagong gawain. Kahit kailan hindi Siya sumangguni sa Biblia kapag Siya ay nangangaral. Sa Kapanahunan ng Kautusan, walang sinuman ang nakagawa ng Kanyang mga milagro ng pagpapagaling sa may sakit at pagpapalayas ng mga demonyo. Ang Kanyang gawa, Kanyang mga tinuro, Kanyang awtoridad—walang gumawa nito noong Kapanahunan ng Kautusan. Simple lang na ginawa ni Jesus ang Kanyang mas bagong gawain, at kahit na maraming tao ang kumondena sa Kanya gamit ang Biblia—at gumamit pa ng Lumang Tipan para ipako Siya—ang Kanyang gawain ay nalagpasan ang Lumang Tipan; kung ito man ay hindi, bakit ipinako Siya ng mga tao sa krus? Hindi ba dahil ito ay walang binanggit sa Lumang Tipan sa Kanyang pagtuturo, at ang Kanyang kakayahan na magpagaling ng may sakit at magpalayas ng mga demonyo? Ang Kanyang gawain ay para maghatid ng bagong daan, hindi ito para kusang “maghanap ng away” laban sa Biblia, o para kusang tapusin ang Lumang Tipan. Siya ay simpleng dumating upang isagawa ang Kanyang ministeryo, upang dalhin ang mga bagong gawa sa mga naghahangad at naghahanap sa Kanya. Hindi Siya dumating upang ipaliwanag ang Lumang Tipan o ayunan ang gawa nito. Ang Kanyang gawa ay hindi para pahintulutan ang Kapanahunan ng Kautusan na magpatuloy sa pagyabong, dahil ang Kanyang gawa ay walang konsiderasyon sa kung ang Biblia ba ay batayan nito; simpleng dumating si Jesus upang gawin ang gawa na dapat Niyang gawin. Kaya, hindi Niya ipinaliwanag ang mga propesiya ng Lumang Tipan, o gumawa Siya ng ayon sa mga salita ng Kapanahunan ng Kautusan ng Lumang Tipan. Hindi Niya pinansin ang sinabi ng Lumang Tipan, wala Siyang pakialamkung ang Kanyang gawa ay sinang-ayunan o hindi, at walang pakialam kung ano ang alam ng iba sa Kanyang gawain, o kung paano nila kinondena ito. Simple Niyang ipinagpatuloy ang gawa na dapat Niyang gawin, kahit na maraming tao ang gumamit ng mga hula ng mga propeta ng Lumang Tipan upang kondenahin Siya. Sa mga tao, lumitaw ito na parang ang Kanyang gawain ay walang batayan, at mayroong higit pa dito na siyang kabalintunaan ng mga talaansa Lumang Tipan. Hindi ba ito kahangalan? Ang doktrina ba ay kailangang ilapat sa gawa ng Diyos? At ito ba ay dapat ayon sa mga hula ng mga propeta? Matapos ang lahat, alin ang mas dakila: Ang Diyos o ang Biblia? Bakit kailangan ang gawain ng Diyos ay kaayon sa Biblia? Maaari kayana ang Diyos ay walang karapatan na higitan ang Biblia? Hindi ba maaaaringlisanin ng Diyos ang Biblia at gumawa ng iba pang gawain? Bakit si Jesus at ang Kanyang mga alagad ay hindi sumusunod sa Araw ng Pamamahinga? Kung pananatilihin Niya ang Araw ng Pamamahinga at mangangaral ayon sa mga utos ng Lumang Tipan, bakit hindi tumutupad si Jesus sa Araw ng Pamamahinga matapos Niya dumating, ngunit sa halip naghugas ng mga paa, nagtaklob ng ulo, hinati-hati ang tinapay, at uminom ng alak? Hindi ba itong lahat ay wala sa mga utos ng Lumang Tipan? Kung pinarangalan ni Jesus ang Lumang Tipan, bakit Niya hinamon ang mga doktrinang ito? Dapat mong malaman kung alin ang nauna, ang Diyos o ang Biblia! Dahil Panginoong ng Araw ng Pamamahinga, Siya ba’y maaaring ding maging Diyos ng Biblia?

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (1)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　8. Ang Biblia ay tinatawag din na Luma at Bagong Tipan. Alam ninyo ba kung ano ang tinutukoy ng “tipan”? Ang “tipan” sa “Lumang Tipan” ay mula sa kasunduan ni Jehova sa mga tao ng Israel nang patayin Niya ang mga taga-Ehipto at iniligtas ang mga Israelita mula sa Paraon. Siyempre pa, ang patunay ng kasunduang ito ay ang dugo ng tupa na ipinahid sa mga piraso ng kahoy, kung saan nagtatag ang Diyos ng kasunduan sa tao, isa na kung saan ito ay sinabi na ang lahat nang may dugo ng tupa sa itaas at gilid ng katawan ng pintuan ay mga Israelita, sila ang mga piniling tao ng Diyos, at silang lahat ay ililigtas ni Jehova (sapagkat noon ay papatayin ni Jehova ang lahat ng mga panganay na lalaki ng Ehipto at panganay na mga tupa at baka). Ang kasunduang ito ay may dalawang antas ng kahulugan. Wala sa mga tao o mga alagang hayop ng Ehipto ang maihahatid ni Jehovah; papatayin Niya ang lahat ng kanilang panganay na lalaki at panganay na mga tupa at baka. Kaya, sa maraming mga libro ng propesiya hinulaan na ang mga taga-Egipto ay lubhang mapaparusahan bilang resulta ng kasunduan ni Jehova. Ito ang unang antas ng kahulugan. Pinatay ni Jehova ang mga panganay na lalaki ng Ehipto at ang lahat ng mga panganay na hayop sa sakahan, at iniligtas Niya ang lahat ng mga Israelita, na ibigsabihin na ang lahat ng mga tao sa lupain ng Israel ay itinangi ni Jehova, at ang lahat ay maililigtas; ninanais Niyang magsagawa ng pang-matagalang gawain sa kanila, at itinatag ang kasunduan sa kanila gamit ang dugo ng tupa. Patuloy mula noon, hindi papatayin ni Jehova ang mga Israelita, at sinabi na sila ang Kanyang magpakainlanmang mga pinili. Kabilang sa labing-dalawang angkan ng Israel, sisimulan Niya ang Kanyang gawain sa buong Kapanahunan ng Kautusan, bubuksan Niya ang lahat ng Kanyang mga batas sa mga Israelita, at pipili sa kanila ng mga propeta at mga hukom, at sila ang magiging sentro ng Kanyang gawain. Gumawa Siya ng isang kasunduan sa kanila: Maliban kung ang kapanahunan ay magbago, Siya ay magtatrabaho lamang kasama ng mga pinili. Ang kasunduan ni Jehova ay hindi nababago, dahil ito ay nakasulat sa dugo, at itinatag sa pamamagitan ng Kanyang piniling mga tao. Higit na mahalaga, Siya ay pumili nang naaangkop na saklaw at tudlaan kung saan magsisimula ang Kanyang gawain para sa buong kapanahunan, at sa gayon nakita ng mga tao ang kasunduan na lalong mahalaga. Ito ang ikalawang antas ng kahulugan ng kasunduan. Sa pagbubukod ng Genesis, na kung saan bago pa ang pagtatatag ng kasunduan, ang lahat ng iba pang mga libro sa Lumang Tipan ay nagtatala ng gawa ng mga Israelita pagkatapos ng pagtatatag ng kasunduan. Syempre pa, may mga paminsan-minsang mga salaysay ang mga Hentil, ngunit sa pangkalahatan, ang Lumang Tipan ay nagdo-dokumento ng gawain ng Diyos sa Israel. Dahil sa kasunduan ni Jehova sa mga Israelita, ang mga aklat na isinulat sa Kapanahunan ng Kautusan ay tinawag na ang “Lumang Tipan.” Ang mga ito ay ipinangalan sa kasunduan ni Jehova sa mga Israelita.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (2)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　9. Ang Bagong Tipan ay ipinangalan sa pagdanak ng dugo ni Jesus sa krus at ang Kanyang kasunduan sa lahat ng mga naniniwala sa Kanya. Ang kasunduan ni Jesus ay ito: Ang mga tao ay dapat maniwala sa Kanya upang ang kanilang mga kasalanan ay mapatawad ng Kanyang dugo, at sa gayon ang mga ito ay mailigtas, at isilang muli sa pamamagitan Niya, at hindi na maging mga makasalanan; ang mga tao ay dapat maniwala sa Kanya upang matanggap ang Kanyang biyaya, at hindi maghirap sa impiyerno pagkatapos nilang mamatay. Ang lahat ng mga aklat na isinulat sa Kapanahunan ng Biyaya ay dumating pagkatapos ng kasunduang ito, at lahat sila ay isinulat ang gawain at mga pagbibigkas na nakapaloob dito. Sila ay pupunta na hindi lalagpas sa pagliligtas ng pagpako sa krus ng Panginoong Diyos o sa kasunduan; silang lahat ay mga aklat na isinulat ng mga kapatid sa Panginoon na nagkaroon ng mga karanasan. Kaya, ang mga librong ito ay ipinangalan din matapos ang isang kasunduan: Ang mga ito ay tinawag na ang “Bagong Tipan.” Ang dalawang “tipan” na ito ay isinasama lamang ang Kapanahunan ng Biyaya at ang Kapanahunan ng Kautusan, at walang kaugnayan sa huling kapanahunan. Kaya, ang Biblia ay walang mahalagang gamit para sa mga tao ngayong mga huling araw. Sa karamihan, ito ay nagsisilbi bilang isang pansamantalang sanggunian, ngunit ito ay pangunahing mayroon maliit nahalaga ng paggamit.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (2)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　10. Hindi lahat ng nasa Biblia ay isang talaan ng mga salitang personal na binigkas ng Diyos. Dinodokumento lang ng Biblia ang naunang dalawang yugto ng gawain ng Diyos, kung saan ang isang bahagi ay isang talaan ng mga hula ng mga propeta, at ang isang bahagi ay mga karanasan at kaalamang isinulat ng mga taong ginamit ng Diyos sa buong panahon. Ang mga karanasan ng tao ay nabahiran ng mga opinyon at kaalaman ng tao, na hindi maiiwasan. Nasa marami sa mga aklat ng Biblia ang mga pagkaintindi ng tao, mga pagkiling ng tao, at walang katotohanang mga interpretasyon ng tao. Siyempre, karamihan ng mga salita ay resulta ng paliwanag at paglilinaw ng Banal na Espiritu, at tama ang mga interpretasyong iyon—pero hindi pa rin masasabi na sila ay tumpak na tumpak na mga pagpapahayag ng katotohanan. Ang kanilang mga pananaw tungkol sa ilang bagay ay walang iba kundi ang kaalamang nagmula sa personal na karanasan, o ang paliwanag ng Banal na Espiritu. Ang mga hula ng mga propeta ay personal na iniutos ng Diyos: Ang mga propesiya nina Isaias, Daniel, Ezra, Jeremias, at Ezekiel ay nagmula sa direktang utos ng Banal na Espiritu, ang mga taong ito ay mga tagakita, natanggap nila ang Espiritu ng propesiya, lahat sila ay propeta ng Lumang Tipan. Noong Kapanahunan ng Kautusan ang mga taong ito, na nakatanggap ng inspirasyon ni Jehova, ay maraming ipinropesiya, na direktang iniutos ni Jehova. At bakit kumilos si Jehova sa kanila? Sapagkat ang mga tao ng Israel ay ang piling tao ng Diyos: Kinailangang gawin ang gawain ng mga propeta sa kanila, at naging karapat-dapat silang makatanggap ng gayong mga paghahayag. Sa katunayan, hindi nila mismo naunawaan ang mga paghahayag ng Diyos sa kanila. Binigkas ng Banal na Espiritu ang mga salitang iyon sa pamamagitan ng kanilang bibig upang maunawaan ng mga tao sa hinaharap ang mga bagay na iyon, at makita na ang mga iyon ay talagang gawa ng Espiritu ng Diyos, ng Banal na Espiritu, at hindi nagmula sa tao, at mabigyan sila ng patibay ng gawain ng Banal na Espiritu.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　11. Ngayon, naniniwala ang mga tao na ang Biblia ay Diyos, at na ang Diyos ay Biblia. Kaya naniniwala rin sila na lahat ng salita sa Biblia ay mga salita lamang na binigkas ng Diyos, at na lahat ng ito ay sinabi ng Diyos. Iniisip pa ng mga naniniwala sa Diyos na bagama’t lahat sa animnapu’t anim na aklat ng Luma at Bagong Tipan ay isinulat ng mga tao, lahat ng ito ay ibinigay sa pamamagitan ng inspirasyon ng Diyos, at isang talaan ng mga binigkas ng Banal na Espiritu. Ito ang maling paliwanag ng mga tao, at hindi ito lubos na naaayon sa mga totoong nangyari. Sa katunayan, maliban sa mga aklat ng propesiya, karamihan sa Lumang Tipan ay talaan ng kasaysayan. Ang ilan sa mga sulat sa Bagong Tipan ay nagmula sa mga karanasan ng mga tao, at ang ilan ay nagmula sa paliwanag ng Banal na Espiritu; ang mga sulat ni Pablo, halimbawa, ay nagmula sa gawain ng tao, resultang lahat ito ng paliwanag ng Banal na Espiritu, at isinulat para sa iglesia, mga salitang nagpapayo at naghihikayat sa mga kapatid sa mga iglesia. Hindi ito mga salitang binigkas ng Banal na Espiritu—hindi makapagsasalita si Pablo sa ngalan ng Banal na Espiritu, at hindi siya isang propeta, at lalong hindi siya nakakita ng mga pangitain. Ang kanyang mga sulat ay isinulat para sa mga iglesia ng Efeso, Philadelphia, Galacia, at iba pang mga iglesia. Sa gayon, ang mga sulat ni Pablo sa Bagong Tipan ay mga isinulat ni Pablo para sa mga iglesia, at hindi mga inspirasyon mula sa Banal na Espiritu, ni hindi ito direktang binigkas ng Banal na Espiritu. Mga salita lamang ito ng pagpapayo, pag-aliw, at paghihikayat na isinulat niya para sa mga iglesia habang ginagawa ang kanyang gawain. Kaya isang talaan din ito ng marami sa gawain ni Pablo sa panahong iyon. Isinulat ito para sa lahat ng kapatid sa Panginoon, at ginawa upang sundin ng mga kapatid sa lahat ng iglesia sa panahong iyon ang kanyang payo at maging tapat sila sa lahat ng pamamaraan ng Panginoong Jesus. Hindi sinabi ni Pablo na, mga iglesia man sila noong panahong iyon o sa hinaharap, lahat ay kailangang kumain at uminom ng mga bagay na nagmula sa kanya, ni hindi niya sinabi na ang kanyang mga salita ay nagmulang lahat sa Diyos. Ayon sa sitwasyon ng iglesia sa panahong iyon, kinausap lang niya ang mga kapatid, at pinayuhan sila, at binigyang-inspirasyon silang maniwala; at pinangaralan o pinaalalahanan lang niya ang mga tao at pinayuhan sila. Ang kanyang mga salita ay batay sa kanyang sariling pasanin, at sinuportahan niya ang mga tao sa pamamagitan ng mga salitang ito. Ginawa Niya ang gawain ng isang apostol ng mga iglesia noong panahong iyon, isa siyang manggagawa na ginamit ng Panginoong Jesus, at sa gayo’y siya ang ginawang responsable sa mga iglesia, inutusan siyang isakatuparan ang gawain ng mga iglesia, kinailangan niyang malaman ang mga sitwasyon ng mga kapatid—at dahil dito, sumulat siya ng mga sulat para sa lahat ng kapatid na sa Panginoon. Lahat ng sinabi niya na nakakasigla at positibo sa mga tao ay tama, pero hindi nito kinatawan ang mga binigkas ng Banal na Espiritu, at hindi niya maaaring katawanin ang Diyos. Kapansin-pansing pag-unawa, at malaking kalapastangan sa Diyos, ang tratuhin ng mga tao ang mga talaan ng mga karanasan at mga sulat ng isang tao bilang mga salitang binigkas ng Banal na Espiritu sa mga iglesia! Totoo’yan lalo na kapag nagmumula ito sa mga sulat ni Pablo para sa mga iglesia, sapagkat ang kanyang mga isinulat ay para sa mga kapatid batay sa mga kalagayan at sitwasyon ng bawat iglesia sa panahong iyon, at ginawa upang payuhan ang mga kapatid sa Panginoon, upang matanggap nila ang biyaya ng Panginoong Jesus. Ang kanyang mga sulat ay ginawa para pukawin ang mga kapatid noong panahong iyon. Masasabi na ito ang sarili niyang pasanin, at ang pasanin ding ibinigay sa kanya ng Banal na Espiritu; tutal, isa siyang apostol na namuno sa mga iglesia noong panahong iyon, na sumulat ng mga sulat para sa mga iglesia at pinayuhan sila—iyon ang kanyang responsibilidad. Ang kanyang pagkakakilanlan ay isa lang siyang nagtatrabahong apostol, at isa lang siyang apostol na isinugo ng Diyos; hindi siya isang propeta, ni isang manghuhula. Kaya para sa kanya, ang sarili niyang gawain at ang buhay ng mga kapatid ang pinakamahalaga. Sa gayon, hindi siya makapagsasalita sa ngalan ng Banal na Espiritu. Ang kanyang mga salita ay hindi mga salita ng Banal na Espiritu, at lalong hindi masasabi na mga salita iyon ng Diyos, sapagkat si Pablo ay nilalang lamang ng Diyos, at tiyak na hindi ang pagkakatawang-tao ng Diyos. Ang kanyang pagkakakilanlan ay hindi kapareho ng kay Jesus. Ang mga salita ni Jesus ang mga salita ng Banal na Espiritu, ito ang mga salita ng Diyos, sapagkat ang Kanyang pagkakakilanlan ay kapareho ng kay Cristo—ang Anak ng Diyos. Paano Siya makakapantay ni Pablo? Kung ituturing ng mga tao ang mga sulat o salita na katulad ng kay Pablo bilang mga binigkas ng Banal na Espiritu, at sinasamba ang mga ito bilang Diyos, masasabi lamang na masyado silang walang delikadesa. Sa mas masakit na pananalita, hindi ba ito’y wala nang iba kundi kalapastangan sa Diyos? Paano makapagsasalita ang isang tao sa ngalan ng Diyos? At paano yuyukod ang mga tao sa mga talaan ng kanyang mga sulat at ng mga salitang kanyang binigkas na para bang ang mga ito ay isang “banal na aklat,” o isang “aklat ng langit”? Maaari bang bigkasin ng tao na parang balewala ang mga salita ng Diyos? Paano makapagsasalita ang isang tao sa ngalan ng Diyos? Kaya, ano ang masasabi mo—maaari bang mabahiran ng sarili niyang mga ideya ang mga isinulat niya para sa mga iglesia? Paano hindi mababahiran ang mga ito ng mga ideya ng tao? Isinulat niya ang mga sulat para sa mga iglesia batay sa personal niyang mga karanasan at sa lawak ng kanyang sariling buhay. Halimbawa, may sulat si Pablo sa mga iglesia sa Galacia na may tiyak na opinyon, at sumulat si Pedro ng isa pa, na may ibang pananaw. Alin dito ang nagmula sa Banal na Espiritu? Walang makapagsasabi nang tiyak. Sa gayon, masasabi lamang na pareho silang may pasanin para sa mga iglesia, ngunit ang kanilang mga sulat ay kumatawan sa kanilang katayuan, kinakatawan nila ang kanilang panustos at suporta para sa mga kapatid, at ang kanilang pasanin sa mga iglesia, at kinakatawan lamang nila ang gawain ng tao; hindi lubos na sa Banal na Espiritu ang mga ito. Kung sinasabi mo na ang kanyang mga sulat ay mga salita ng Banal na Espiritu, nakakatawa ka, at nilalapastangan mo ang Diyos! Ang sulat ni Pablo at ang iba pang mga sulat sa Bagong Tipan ay katumbas ng mga talambuhay ng mas bagong espirituwal na mga tao. Kapantay sila ng mga aklat ni Watchman Nee o ng mga karanasan ni Lawrence, at ng iba pa. Talagang hindi lang tinipon ang mga aklat ng bagong espirituwal na mga tao sa Bagong Tipan, pero ang diwa ng mga taong ito ay pareho: Sila ang mga taong ginamit ng Banal na Espiritu sa isang tiyak na panahon, at hindi nila maaaring direktang katawanin ang Diyos.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　12. Ang Evangelio ni Mateo sa Bagong Tipan ay itinatala ang talaangkanan ni Jesus. Sa simula, sinabi rito na si Jesus ay inapo ni Abraham, anak ni David, at anak ni Jose; pagkatapos ay sinabi rito na ipinaglihi si Jesus sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, at ipinanganak ng isang birhen—na ibig sabihin ay hindi Siya anak ni Jose o inapo ni Abraham, na hindi Siya anak ni David. Gayunman, pinipilit ng talaangkanan na iugnay si Jesus kay Jose. Pagkatapos, sinimulang itala ng talaangkanan ang proseso kung paano isinilang si Jesus. Sabi rito, si Jesus ay ipinaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, na Siya ay ipinanganak ng isang birhen, at hindi Siya anak ni Jose. Pero sa talaangkanan malinaw na nakasulat na si Jesus ay anak ni Jose, at dahil isinulat ang talaangkanan para kay Jesus, apatnapu’t dalawang henerasyon ang nakatala rito. Pagdating sa henerasyon ni Jose, mabilis nitong sinabi na si Jose ang asawa ni Maria, mga salita na nilayong patunayan na si Jesus ay inapo ni Abraham. Hindi ba pagsalungat ito? Ang talaangkanan ay malinaw na idinukumento ang kanunu-nunuan ni Jose, malinaw na ito ang talaangkanan ni Jose, pero iginigiit ni Mateo na ito ang talaangkanan ni Jesus. Hindi ba nito ikinakaila na totoong ipinaglihi si Jesus sa pamamagitan ng Banal na Espiritu? Samakatwid, ang talaangkanan bang sinabi ni Mateo ay hindi ideya ng tao? Nakakatawa! Sa ganitong paraan, alam mo na hindi lahat ng nasa aklat na ito ay nagmula sa Banal na Espiritu. Marahil, may ilang taong nag-aakala na may talaangkanan ang Diyos sa lupa, dahil itinalaga nila si Jesus bilang ika-apatnapu’t dalawang henerasyon ni Abraham. Talagang nakakatawa’yan! Matapos dumating sa lupa, paano nagkaroon ng talaangkanan ang Diyos? Kung sinasabi mong may talaangkanan ang Diyos, hindi ba n’yo Siya inihahanay sa mga nilalang ng Diyos? Sapagka’t ang Diyos ay hindi nagmula sa lupa, Siya ang Panginoon ng paglikha, at bagama’t Siya ay may katawang-tao, ang Kanyang diwa ay hindi katulad ng diwa ng tao. Paano n’yo ihahanay ang uri ng Diyos na kapareho ng uri ng nilalang ng Diyos? Si Abraham ay hindi maaaring kumatawan sa Diyos; siya ang pakay ng gawain ni Jehova nang panahong iyon, isa lamang siyang tapat na lingkod na inaprubahan ni Jehova, at isa siya sa mga tao ng Israel. Paano siya magiging ninuno ni Jesus?

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　13. Ang mga aklat ng ebanghelyo sa Bagong Tipan ay naitala dalawampu hanggang tatlumpung taon matapos ipako sa krus si Jesus. Dati-rati, Lumang Tipan lang ang binabasa ng mga tao ng Israel. Ibig sabihin, sa Kapanahunan ng Biyaya binasa ng mga tao ang Lumang Tipan. Lumitaw lamang ang Bagong Tipan sa Kapanahunan ng Biyaya. Walang Bagong Tipan nang isagawa ni Jesus ang Kanyang gawain; itinala ito ng mga tao matapos Siyang mabuhay na mag-uli at umakyat sa langit. Noon lamang nagkaroon ng Apat na Ebanghelyo, bilang karagdagan sa mga sulat nina Pablo at Pedro, gayundin ang Aklat ng Pahayag. Makalipas ang tatlong daang taon matapos umakyat si Jesus sa langit, nang tipunin ng sumunod na mga henerasyon ang kanilang mga talaan, at saka lamang nagkaroon ng Bagong Tipan. Nagkaroon lang ng Bagong Tipan nang makumpleto ang gawaing ito; wala ito dati. Natapos ng Diyos ang lahat ng gawaing iyon, nagawa ni apostol Pablo ang lahat ng gawaing iyon, at pagkatapos ay pinagsama ang mga sulat nina Pablo at Pedro, at ang pinakadakilang pangitaing itinala ni Juan sa isla ng Patmos ang inihuli, sapagkat ipinropesiya nito ang gawain sa mga huling araw. Lahat ng ito ay isinaayos ng susunod na mga henerasyon, at iba ito kaysa mga binigkas sa ngayon. Anumang itinala ngayon ay ayon sa mga hakbang ng gawain ng Diyos; ang pinagkakaabalahan ng mga tao ngayon ay ang gawaing personal na ginagawa ng Diyos, at ang mga salitang personal Niyang binigkas. Hindi mo kailangang makialam—ang mga salita, na direktang nagmula sa Espiritu, ay isinaayos nang paisa-isang hakbang, at naiiba sa pag-aayos ng mga talaan ng tao. Masasabi na ang kanilang itinala ay ayon sa antas ng kanilang pinag-aralan at kakayahan. Ang kanilang itinala ay mga karanasan ng mga tao, at bawat isa ay may sariling paraan ng pagtatala at pagkaalam, at bawat talaan ay naiiba. Kaya, kung sinasamba n’yo ang Biblia bilang Diyos napakamangmang at napakatanga n’yo! Bakit hindi n’yo hanapin ang gawain ng Diyos sa ngayon? Ang gawain ng Diyos lamang ang makapagliligtas sa tao. Hindi maililigtas ng Biblia ang tao, hindi man lang ito nagbago nang ilang libong taon, at kung sasambahin n’yo ang Biblia hinding-hindi n’yo makakamtan ang gawain ng Banal na Espiritu.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (3)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　14. Maraming tao ang naniniwala na ang pag-unawa at magawang ipaliwanag ang Biblia ay katulad ng paghahanap ng tunay na landas—ngunit sa katunayan, ganoon ba kadali ang mga bagay? Walang kahit isa ang nakakakilala sa katotohanan ng Biblia: na hindi hihigit pa sa makasaysayang tala ng gawain ng Diyos, at isang testamento sa nakaraang dalawang yugto ng gawain ng Diyos, at hindi nagbibigay sa iyo ng pag-unawa sa mga layunin ng gawain ng Diyos. Ang bawat isa na nakapagbasa ng Biblia ay alam na ito ay nagtatala sa dalawang yugto ng gawain ng Diyos sa Kapanahunan ng Kautusan at ang Kapanahunan ng Biyaya. Ang Lumang Tipan ay nagsasalaysay sa kasaysayan ng Israel at ang gawain ni Jehova mula sa oras ng paglikha hanggang sa katapusan ng Kapanahunan ng Kautusan. Ang Bagong Tipan ay nagtatala ng gawain ni Jesus sa lupa, na kung saan ay nasa Apat na Ebanghelyo, pati na rin ang gawain ni Pablo; hindi ba sila mga tala ng kaysayan? Ang pagpapalitaw sa mga bagay ng nakaraan sa panahon ngayon ay ginagawa silang kasaysayan, at hindi mahalaga kung gaano katotoo o tunay ang mga ito, ang mga ito ay kasaysayan pa rin—at ang kasaysayan ay hindi maaaring makatugon sa kasalukuyan. Sapagka’t ang Diyos ay hindi tumitingin pabalik sa kasaysayan! At kaya, kung iyo lamang nauunawaan ang Biblia, at walang naiintindihan sa gawain na nilaan na gawin ngayon ng Diyos, at kung naniniwala kayo sa Diyos ngunit hindi hinahanap ang gawain ng Banal na Espiritu, sa gayon ay hindi ninyo nauunawaan kung ano ang ibig sabihin ng paghahanap sa Diyos. Kung binabasa ninyo ang Biblia upang pag-aralan ang kasaysayan ng Israel, upang saliksikin ang kasaysayan ng paglikha ng Diyos sa lahat ng mga kalangitan at kalupaan, sa gayon ay hindi kayo naniniwala sa Diyos. Ngunit ngayon, dahil naniniwala kayo sa Diyos, at nagpapatuloy sa buhay, dahil kayo ay nagpapatuloy sa pagkakilala sa Diyos, at hindi ipinagpapatuloy ang mga patay na liham at doktrina, o ang pag-unawa ng kasaysayan, dapat ninyong hanapin ang kalooban ng Diyos ngayon, at dapat ninyong hanapin ang direksyon ng gawain ng Banal na Espiritu. Kung kayo ay isang arkeologo maaari ninyong mabasa ang Biblia—ngunit kayo ay hindi, kayo ay isang naniniwala sa Diyos, at mabuting hanapin ninyo ang kalooban ng Diyos sa ngayon.

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　15. Ang Biblia ay isang makasaysayang talaan ng gawain ng Diyos sa Israel, at mga pagtatala sa maraming mga panghuhula ng mga sinaunang propeta pati na rin ang ilan sa mga pahayag ni Jehova sa Kanyang gawain sa panahong iyon. Kaya, ang tinitingnan ng lahat ng mga tao ang librong ito na “banal” (sapagka’t ang Diyos ay banal at dakila). Syempre, ang lahat ng ito ay resulta sa kanilang paggalang kay Jehova at sa kanilang pagsamba sa Diyos. Ang mga tao ay sumasangguni lamang sa aklat na ito sa ganitong paraan dahil ang mga nilalang ng Diyos ay lubhang sumasamba sa kanilang Maylalang, at mayroong ding mga taong tinatawag ang aklat na ito na isang “makalangit na aklat.” Sa katunayan, ito ay isa lamang tala ng tao. Ito ay hindi personal na pinangalananni Jehova, at hindi rin personal na ginabayan ni Jehova ang paglikha nito. Sa ibang salita, ang may-akda ng aklat na ito ay hindi ang Diyos, kundi ang mga tao. Ang “Banal” Biblia ay ang magalang na pamagat lamang na binigay dito ng tao. Ang pamagat na ito ay hindi pinagpasiyahan ni Jehova at ni Jesus pagkatapos ng kanilang pagtalakay sa bawat isa; ito ay walang iba kundi ang ideya ng tao. Sapagkat ang aklat na ito ay hindi sinulat ni Jehova, higit na hindi ni Jesus. Sa halip, ito ay ang mga salaysay ng maraming mga sinaunang propeta, apostoles, at manghuhula, na kung saan ay pinagsama-sama sa isang libro ng mga sunod na henerasyon bilang isang libro ng sinaunang kasulatan na, para sa mga tao, tila lubhang banal, isang libro na sa tingin nila ay naglalaman ng maraming hindi maarok at malalim na misteryo na naghihintay mabuksan ng susunod namga henerasyon. Dahil dito, ang mga tao ay lalong mas naging handa upang maniwala na ang aklat na ito ay isang “makalangit na aklat.” Sa karagdagan ng Apat na Ebanghelyo at ang Aklat ng Pahayag, ang mga saloobin ng tao hinggil dito ay partikular na naiiba mula sa anumang iba pang libro, at sa gayon walang kahit isa ang sumubok upang pag-aralan itong “makalangit na aklat”—dahil ito ay lubhang “banal.”

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　16. Ngayon, pinag-aaralan Ko ang Biblia sa ganitong paraan at hindi ito nangangahulugan na ikinasusuklaman ko ito, o itinatanggi ang halaga nito para sa sanggunian. Ipinapaliwanag Ko ang mga likas na halaga at mga pinagmulan ng Biblia sa inyo upang ihinto ninyo ang pananatilisa kadiliman. Dahil ang mga tao ay may maraming pananaw tungkol sa Biblia, at karamihan sa kanila ay mali; ang pagbasa ng Biblia sa paraang ito ay hindi lamang humahadlang sa kanila mula sa pagkakaroon nang kung ano ang nararapat, ngunit, mas mahalaga, pinipigilan nito ang gawain na Aking nilalayong gawin. Ito ay isang napakalaking istorbo para sa mga gawain sa hinaharap, at nagbibigay lamang ng mga balakid, hindi kapakinabangan. Kaya, ang tinuturo ko sainyo ay ang simpleng diwa lamang at ang nasa loob ng kuwento ng Biblia. Hindi Ko sinasabi na huwag ninyong basahin ang Biblia, o lumibot kayo at ipahayag na ito ay ganap na walang halaga, kundi na kayo ay magkaroon ngwastong kaalaman at pananaw sa Biblia. Huwag maging masyadong may kiling! Kahit na ang Biblia ay isang aklat ng kasaysayan na isinulat ng mga tao, tinatala rin nito ang karamihan ng mga prinsipyo na kung saan ang mga sinaunang santo at propeta ay naglingkod sa Diyos, pati na rin ang mga kamakailang karanasan ng mga apostoles sa paglilingkod sa Diyos—lahat ng mga ito ay totoong nakita at nakilala ng mga taong ito, at maaaring magsilbi bilang sanggunian para sa mga tao sa kapanahunang ito sa paghahanap ng tunay na landas. Kaya, sa pagbabasa ng Biblia ang mga tao ay maaari ring makakuha ng maraming paraan sa buhay na hindi maaaring matagpuan sa iba pang mga libro. Ang mga paraan na ito ay ang mga daan sa buhay na gawain ng Banal na Espiritu na naranasan ng mga propeta at apostoles sa mga nagdaang kapanahunan, at karamihan sa mga salita ay mahalaga, at maaaring magbigay ng mga pangangailangan ng tao. Kaya, ibig ng lahat na magbasa ng Biblia. Dahil sa napakarami ang nakakubli sa Biblia, ang mga pananaw ng tao hinggil dito ay hindi tulad sa mga kasulatan ng dakilang espirituwal na mga kaanyuan. Ang Biblia ay isang talaan at koleksyon ng mga karanasan at kaalaman ng mga taong naglingkod kay Jehova at ni Jesus sa luma at bagong kapanahunan, at sa gayon ang mga sunod na henerasyon ay makayanang matamo ang maramingkaliwanagan, pagliliwanag, at mga landas upang magsanay mula dito. Ang dahilan kung bakit ang Biblia ay mas mataas kaysa sa mga kasulatan ng sinumang dakilang espirituwal na kaanyuan ay sapagkat ang lahat ng kanilang mga kasulatan ay hinango mula sa Biblia, ang kanilang mga karanasan ay lahat nagmula sa Biblia, at lahat sila ay ipinapaliwanag ang Biblia. At sagayon, bagaman ang mga tao ay maaaring makakuha ng kakailanganin mula sa mga libro ng anumang dakilang espirituwal na kaanyuan, sinasamba pa rin nila ang Biblia, dahil ito ay tila sobrang mataas at malalim para sa kanila! Kahit na ang Biblia ay pinagsasama ang ilang mga aklat ng mga salita ng buhay, tulad ng mga liham nila Pablo at sulat ni Pedro, at bagaman ang mga tao ay maaaring mabigyan matulungan ng mga librong ito, nakalipas pa rin ang mga librong ito, ang mga ito ay nabibilang pa rin sa lumang kapanahunan, at kahit na gaano man sila kabuti, ang mga ito ay angkop lamang para sa isang panahon, at hindi panghabang-panahon. Sapagka’t ang gawain ng Diyos ay palaging umuunlad, at ito ay hindi maaaring simpleng tumigil sa panahon nina Pablo at Pedro, o palagiang mananatili sa Kapanahunan ng Biyaya kung saan si Jesus ay ipinako sa krus. At kaya, ang mga librong ito ay angkop lamang para sa Kapanahunan ng Biyaya, hindi para sa Kapanahunan ng Kaharian ng huling mga araw. Ang mga ito ay maaari lamang maglaan para sa mga mananampalataya ng Kapanahunan ng Biyaya, hindi para sa mga santo ng Kapanahunan ng Kaharian, at hindi mahalaga kung gaano sila kabuti, ang mga ito ay lipas pa rin. Ito ay pareho sa gawain ni Jehova ng paglikha o sa Kanyang gawain sa Israel: Hindi mahalaga kung gaano kahusay ang gawaing ito, ito ay hindi pa rin napapanahon, at ang oras ay darating pa rin nang ito ay lumipas. Ang gawa ng Diyos ay pareho rin: Ito ay dakila, ngunit darating ang panahon na ito ay magtatapos; hindi ito maari na palagiang manatili sa gitna ng gawain ng paglikha, ni hindi rin isa sa pagpapako sa krus. Hindi mahalaga kung paano kapani-paniwala ang gawain ng pagpapako sa krus, hindi mahalaga kung gaano kabisa ito sa pagdaig kay Satanas, ang gawain ay, pagkatapos ng lahat, ay gawain pa rin, at ang kapanahunan, pagkatapos ng lahat, ay kapanahunan pa rin; ang gawain ay hindi maaaring palagiang manatili sa parehong pundasyon, ni ang mga panahon din ay kailanman hindi magbago, dahil doon ay mayroong paglikha at doon ay dapat mayroong huling mga araw. Ito ay tiyak na mangyayari! Kaya, ngayon ang mga salita ng buhay sa Bagong Tipan—ang mga liham ng mga apostoles, at ang Apat na Ebanghelyo—ay naging makasaysayang mga libro, sila ay naging lumang almanak, at paano ang lumang almanak ay magdadala sa mga tao sa bagong kapanahunan? Hindi alintana ang kakayahan ng mga almanake na ito sa pagbibigay sa mga tao ng buhay, hindi alintana kung paano nito magagawang akayin ang mga tao sa krus, hindi ba ang mga ito ay lipas na? Hindi ba walana silang mga halaga? Kaya, sinasabi ko na hindi dapat kayo bulag na naniniwala sa mga almanake na ito. Ang mga ito ay masyadong luma, hindi nila kayo kayang dalhin sa bagong gawain, at maaaring pabigat lamang sila sa inyo. Hindi lamang sa hindi nila kayo madadala sa bagong gawain, at sa bagong pagpasok, ngunit dinadala kayo ng mga ito sa lumang relihiyosong mga simbahan—at kung gayon, hindi ba kayo paurong sa inyong paniniwala sa Diyos?

　　mula sa “Tungkol sa Biblia (4)”

　　sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

　　17. Upang maunawaan ang Biblia, upang maunawaan ang kasaysayan, ngunit hindi upang maunawaan kung ano ang ginagawa ng Banal na Espiritu ngayon—iyon ay mali! Nagawa mong napakahusay ang pag-aralan ang kasaysayan, nakagawa kayo ng isang napakahusay na trabaho, ngunit wala kayong nauunawaan sa gawain na ginagawa ng Banal na Espiritu ngayon. Hindi ba ito ay kamangmangan? Ang ibang mga tao ay magtatanong sa inyo: “Ano ang ginagawa ng Diyos sa ngayon? Ano ang dapat ninyong pasukin sa araw na ito? Kumusta na ang inyong pagtugis sa buhay? Naiintindihan ba ninyo ang kalooban ng Diyos?” Wala kayong magiging tugon sa kanilang mga katanungan—kaya ano ang alam ninyo? Sasabihin ninyo: Alam ko lamang na dapat akong tumalikod sa laman at kilalanin ang aking sarili. At kapag sila ay magtatanong pagkatapos “Ano pa ang iba mong batid?” sasabihin ninyo na alam rin namin kung paano ang pagsunod sa lahat ng mga pagsasaayos ng Diyos, at kaunting nauunawaan ang kasaysayan ng Biblia, at iyon lamang lahat. Iyon lamang ba ang lahat na inyong nakamit sa paniniwala sa Diyos sa mga nakalipas na taon? Kung iyon lamang ang lahat na inyong nauunawaan, sa gayon kayo ay lubhang nagkukulang.

Mula sa Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)

mula sa “ Tungkol sa Biblia (4)”

sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

Ang pinagmulan：Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos

Paghahanap sa mga yapak ng Diyos—Ang Kidlat ng Silanganan